بررسي نقش واسطه‌اي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه بين فاكتورهاي موفقيت با انگيزش پيشرفت دانش‌آموزان

هدف: هدف از پژوهش بررسي نقش واسطه اي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه بين فاكتورهاي موفقيت با انگيزش پيشرفت دانش آموزان بود.روش شناسي:  اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل همه دانش آموزان دختر پايه ي يازدهم شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 98-1397 بود. از اين جامعه، 400 نفر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه هاي خودكارآمدي تحصيلي دانش آموز جينك و مورگان(1999)، هويت تحصيلي موفق واز و ايزاكسون(2008)، باورهاي معرفت شناختي شومر(1990)، نيازهاي اساسي روانشناختي گارديا و همكاران(2000) و انگيزش پيشرفت هرمنس(1987) بود. داده ها با استفاده از روش آماري مدل معادلات ساختاري، در نرم افزار SPSS24 و Amos24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه برازش مدل اندازه گيري و مدل ساختاري پژوهش، تأييد شد. نتايج نشان داد كه باورهاي معرفت شناختي، هويت تحصيلي موفق و نيازهاي اساسي روانشناختي بر خودكارآمدي تحصيلي و انگيزش پيشرفت و خودكارآمدي تحصيلي بر انگيزش پيشرفت اثر مستقيم و معنادار داشتند، همچنين خودكارآمدي تحصيلي بر انگيزش پيشرفت، باورهاي معرفت شناختي بر هويت تحصيلي موفق و نيازهاي اساسي و نهايتا نيازهاي اساسي بر هويت تحصيلي موفق تأثير مثبت و معني داري سطح 95 درصد اطمينان معنادار دارد(0.05 P).بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش، دانش آموزاني كه دچار افت تحصيلي شده و انگيزش پيشرفت و موفقيت در آنها روند كاهشي دارد را مي توان با استفاده از برنامه هاي آموزشي و مشاوره اي در جهت بهبود هويت تحصيلي، باورهاي معرفت شناختي و نيازهاي اساسي روانشناختي مورد مداخله قرار داد و زمينه پيشرفت تحصيلي را در آنها محيا كرد. نتايج اين پژوهش همچنين مي تواند زمينه برنامه ريزي مناسب در جهت اتخاذ راهكارهاي آموزشگاهي مناسب در جهت افزايش انگيزش پيشرفت دانش آموزان و به تبع آن كاهش افت و بي ميلي تحصيلي را به همراه داشته باشد.