طراحي يكپارچه سايبان‌هاي پوسته جنوبي ساختمان خوابگاهي در شهر تهران؛ بررسي چندجانبه سرمايش، گرمايش، روشنايي و برداشت آب‌باران

يافتن متوازن‌ترين گزينه طراحي ضمن در نظر گرفتن چندين عملكرد، مسأله اين پژوهش است كه مي‌تواند در فرآيند طراحي يكپارچه تحقق يابد. بنابراين هدف اين مطالعه راه‌اندازي يك فرآيند طراحي يكپارچه است كه در روند آن به جنبه‌هاي سرمايش، گرمايش، روشنايي و برداشت آب‌باران در خصوص طراحي سايبان‌هاي جنوبي يك ساختمان خوابگاهي مرسوم پرداخته شود و نهايتاً متوازن‌ترين گزينه كه جوانب نام‌برده را به تعادلي نسبي مي‌رساند، توسط معمار انتخاب شود. براي تحقق اين مهم، از روش شبيه‌سازي و نرم‌افزار انرژي‌پلاس با رويكردي كمي، ابتدا رفتار حرارتي، برودتي و روشنايي موردها بررسي شده و سپس در بخش توسعه، توانمندي بهره‌وري از سامانه فوتولتائيك و جمع‌آوري ‌آب‌باران به صورت متغيري مستقل واكاوي شده‌است. از شش گزينه طراحي، نمونه سايباني كه با منطق حداكثر سايه‌اندازي در روزطرح تابستان داراي 35درجه شيب با عمق 65سانتي‌متر بوده و پيش‌آمدگي‌هاي شرقيغربي مثلثي داشته؛ عملكرد به نسبت بهينه‌تري را در كسب نورِروز مفيد و كاهش بار سرمايشي دارد. به‌علاوه مستعدترين هندسه را به لحاظ جذب تابش خورشيد براي توليد برق و نيز جمع‌آوري‌ آب‌باران دارد. اگرچه بارگرمايشي اين نمونه نسبتاً بالا گزارش شده اما باتوجه به چالش شهر موردمطالعه(تهران) در تأمين انرژي سرمايشي، مي‌توان اذعان داشت در مقايسه با ديگر گزينه‌ها ضمن درنظرگيري جوانب نام‌برده در خلال يك فرآيند يكپارچه، متوازن‌ترين پاسخ در چندين بُعد است.