اثربخشي آموزش مهارت‌هاي رواني مثبت نگر بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت

زمينه و هدف: مداخلات مثبت نگر، رويكرد باليني با استفاده از اصول روان شناسي مثبت است كه به افراد كمك ميكند يك زندگي با كيفيت، لذت بخش و با معنايي داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي رواني مثبت نگر بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت شهرستان شهريار انجام پذيرفت. روش كار: اين پژوهش از نوع مطالعات نيمه تجربي بر اساس طرح پيش آزمون و پس آزمون و با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي بيماران مبتلا به ديابت مراجعه كننده به مراكز خدمات جامع سلامت شهرستان شهريار در سال 1400 بود كه از بين آنها 30 نفر به صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. سپس اصول مهارت ‫هاي رواني مثبت نگر در 8 جلسه 2 ساعته در مدت 2 ماه به شركت كنندگان در گروه آزمايش ارائه شد، در حالي كه گروه كنترل اين آموزش ها را دريافت نكردند. هر دو گروه، يك بار پيش از مداخله و يك بار پس از مداخله، پرسشنامه كيفيت زندگي بهداشت جهاني (WHO-QOL-BREF) را تكميل كردند. داده ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و نرم افزار SPSS-28 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمرات گروه مداخله در مراحل پيش آزمون 42/33، پس آزمون 78/33 و پيگيري 77/87 به دست آمد. نتايج نشان داد آموزش رواني مثبت نگر بر مؤلفه هاي كيفيت زندگي شامل سلامت جسماني، سلامت رواني، سلامت روابط اجتماعي و سلامت محيطي در بيماران مبتلا به ديابت تاثير معناداري داشت (0/05 p). نتيجه گيري: آموزش رواني مثبت نگر مي تواند به بيماران ديابتي كمك كند كه توانمندي هاي بالقوه خود را از طريق داشتن عواطف مثبت، اشراف و كنترل و هدف جويي بهبود بخشند و از اين طريق كيفيت زندگي آنان در حيطه هاي سلامت جسماني، رواني، روابط اجتماعي و محيطي افزايش يابد.