تاثير توانمندسازي ارتباطي- اجتماعي با رويكرد تيچ و پكس بر كاركردهاي روزمره كودكان مبتلا به اختلال طيف اتيسم

زمينه و هدف: يكي از مشكلات اساسي كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم، مختل شدن كاركردهاي روزمره زندگي است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير توانمندسازي ارتباطي اجتماعي با رويكرد تيچ و پكس بر كاركردهاي روزمره كودكان مبتلا به اختلال طيف اتيسم صورت گرفت. روش كار: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون - پس آزمون - پيگيري و با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري شامل تمامي كودكان پسر مبتلا به اختلال طيف اتيسم 6 تا 12 ساله شهر تهران در سال تحصيلي 1401-1400 از مدرسه ويژه اختلال اوتيسم بودند. از بين آنها به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 40 نفر اوتيسم با استفاده از مقياس تشخيص اوتيسم گيليام (1995) انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (20 نفر) و كنترل (20 نفر) قرار گرفتند. براي گروه آزمايشي، 7 جلسه 45 دقيقه اي دوره توانمندسازي ارتباطي اجتماعي با رويكرد تيچ و پكس اجرا شد. ابزار پژوهش شامل مقياس تشخيص اوتيسم گيليام (1995) و مقياس فعاليت هاي روزمره وايزمن (WADL) بود. جهت تجزيه و تحليل آماري داده هاي بدست آمده، از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمرات كاركردهاي روزمره در مراحل پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري در گروه آزمايش بـه ترتيـب 17/650، 21/250و 21/450 و در گروه كنترل به ترتيب 17/550 ، 17/400 و 17/650 بود. نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد كه مداخله توانمندسازي ارتباطي اجتماعي با رويكرد تيچ و پكس بر بهبود فعاليت هاي روزمره در مراحل پس آزمون و پيگيري تاثير معني داري داشته است (0/01 p). نتيجه گيري: مداخله توانمندسازي ارتباطي اجتماعي با رويكرد تيچ و پكس بر فعاليت هاي روزمره كودكان مبتلا به اختلال طيف اتيسم مؤثر بوده است. لذا توصيه مي شود اين برنامه آموزشي به عنوان يك مداخله كارآمد از سوي مراكز و سازمان هاي ذيربط براي توانمندسازي كودكان داراي ناتواني هاي رشدي و به ويژه كودكان طيف اتيسم مورد توجه قرار گيرد.