بررسي ارتباط صلاحيت باليني با رضايت شغلي پرستاران

زمينه و هدف: رضايت شغلي پرستاران به عنوان بدنه اصلي ارائه دهندگان خدمات به بيماران از اهميت بالايي برخوردار است كه موجب افزايش تعهد فرد نسبت به شغل، خلاقيت، كارايي و بهبود سطح كيفيت خدمات مي گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين صلاحيت باليني و رضايت شغلي در پرستاران بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي اردبيل انجام شد.روش كار: اين پژوهش مقطعي از نوع توصيفي همبستگي بود كه روي 353 پرستار مراكز آموزشي درماني اردبيل انجام شد. نمونه ها با روش نمونه گيري تصادفي چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه هاي رضايت شغلي مينه سوتا و صلاحيت باليني بنر بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و آزمون هاي آماري تي تست، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته ها: براساس نتايج، بين صلاحيت باليني و رضايت شغلي پرستاران، همبستگي معني داري مشاهده نشد (0.07=p). در بين حيطه هاي صلاحيت باليني، بين آموزش و راهنمايي و نيز اعمال تشخيصي با رضايت شغلي، ارتباط آماري معني داري ديده شد (0.88=p=0.001,r). نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد در پيش بيني رضايت شغلي، تنها حيطه اعمال تشخيصي اثر معني دار داشت (0.18=p=0.001 , p) و ساير حيطه هاي صلاحيت باليني، تاثير معني داري نداشتند.نتيجه گيري: صلاحيت باليني و رضايت شغلي اكثر پرستاران در سطح متوسط ارزيابي شده است ضروري است مديران بايد توجه و دقت بيشتري در خصوص توانمندسازي و كسب صلاحيت‫هاي لازم پرستاران داشته باشند تا بتوان تواماً رضايت شغلي پرستاران را كه تاثير مستقيم بر كيفيت ارائه مراقبت هاي پرستاري دارد، ارتقا بخشيد.