پيش‫ بيني تعهد زناشوئي بر اساس شكفتگي، شفقت به خود و راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان در پرستاران

زمينه و هدف: تعهد زناشويي نيرومندترين و پايدارترين عامل پيش بيني كننده كيفيت و پايداري زندگي زناشويي است. هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش شكفتگي، شفقت به خود و راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان در پيش بيني تعهد زناشوئي پرستاران بود.روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري شامل پرستاران شاغل در بيمارستان امام رضا (ع) كرمانشاه در سال 1400 بودند كه از بين آنها تعداد 210 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و پرسشنامه هاي تعهد زناشوئي آدامز و جونز (1997)، شكفتگي دينر و بيسواز دينر (2008)، شفقت به خود نف (2003) و راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان گارنفسكي و همكاران (2002) را تكميل نمودند. تحليل داده ها با آزمون هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (همبستگي پيرسون، همبستگي متعارف و رگرسيون چندگانه) و با اســتفاده از نرم افزار SPSS-25 انجام شد.يافته ها: نتايج حاصل از تحليل همبستگي متعارف نشان داد كه بين متغيرهاي تعهد زناشوئي با شكفتگي، شفقت به خود و راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان پرستاران رابطه معناداري وجود دارد (001/ 0 p). همچنين، بر اساس نتايج تحليل رگرسيون، 28 درصد از واريانس متغير تعهد زناشوئي به كمك متغيرهاي شكفتگي، شفقت به خود و راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان، قابل پيش بيني است.نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه شكفتگي، شفقت به خود و راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان در افزايش تعهد زناشوئي پرستاران نقش دارند. بنابراين مي توان از طريق بهبود شكفتگي، شفقت به خود و آموزش راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان، تعهد زناشوئي را افزايش داد.