تاثير مداخله تنظيم هيجان مدل گراس بر سازگاري آموزشي و اضطراب سلامت نوجوانان داراي خانواده مبتلا به كوويد-19

زمينه و هدف: از جمله پيامدهاي منفي بيماري كوويد-19 در نوجوانان، ايجاد مشكلات آموزشي و اضطراب سلامت است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير مداخله تنظيم هيجان مدل گراس بر سازگاري آموزشي و اضطراب سلامت نوجوانان داراي خانواده مبتلا به كوويد-19 صورت گرفت.روش كار: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون و با گروه كنترل بود. از بين نوجوانان 13 تا 18 سال ساكن شهرستان نقده كه در خانواده خود فرد مبتلا به كوويد- 19 داشتند، 40 نفر (20 نفر گروه آزمايشي و 20 نفر گروه كنترل) به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و با روش نمونه گيري تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. براي گروه آزمايش، 8 جلسه 90 دقيقه اي جلسات تنظيم هيجان مبتني بر مدل گراس برگزار شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه سازگاري آموزشي سينها و سينگ (1993) و پرسشنامه كوتاه اضطراب سلامت سالكوسكيس و همكاران (2002) جمع آوري و با آزمون تحليل كواريانس چند متغيره با استفاده از نرم افزار SPSS-26تجزيه و تحليل شدند.يافته ها: ميانگين نمرات سازگاري آموزشي در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمايش بـه ترتيـب 40/10 و 28/30 و در گروه كنترل به ترتيب 39/75 و 39/93 بود. همچنين ميانگين نمرات اضطراب سلامت در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمايش بـه ترتيـب 43/30 و 32/15 و در گروه كنترل به ترتيب 44/15 و 45/50 بود. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه ميانگين سازگاري آموزشي و اضطراب سلامت در گروه آزمايش، پس از مداخله تنظيم هيجان در مقايسه با گروه كنترل به طور معناداري كاهش پيدا كرده است (01/ 0 p). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مداخله تنظيم هيجان فوق به طور معناداري سبب بهبود سازگاري آموزشي و كاهش اضطراب سلامت در افراد مورد مطالعه شده است، بنابراين استفاده از اين مداخله براي نوجوانان داراي خانواده مبتلا به كوويد-19پيشنهاد مي شود.