نقش چندريختي عامل نوروتروفيكي مشتق از مغز دريادگيري يك مهارت توالي‌دار حركتي: چالش سيستم هاي هماهنگي بينايي-فضايي و هماهنگي حركتي

مقدمه: عامل نوروتروفيكي مشتق از مغز (BDNF)، پروتئيني است كه به ميزان زيادي در ساختارهاي دستگاه عصبي مركزي بيان مي شود و شكل پذيري سيناپسي و فراگيري مهارت هاي حركتي و شناختي را تحت تاثير قرار مي دهد. اين درحاليست كه چندريختي val66met مقدار و بيان BDNF را مختل مي كند. لذا محققان در تحقيق حاضر درصدد بررسي تاثير چندريختي مذكور بر يادگيري يك مهارت توالي دار حركتي بودند.روش پژوهش: بدين منظور  صد نفر از دانشجويان مرد دانشگاه كاشان (ميانگين سني2.20±21.60) تحت مطالعه قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ژنوميك، انجام واكنش زنجيره پلي مراز (PCR) با استفاده از پرايمر رو به جلو 3- ATACTGTCACACACGCTG-5 و پرايمر معكوس 3- ACTCTGGAGAGCGTGA-5 تاييد صحت محصول PCR با استفاده از ژل اكتروفرز 1.5 درصد و در نهايت تعيين توالي با استفاده از آناليزگر Sequencing، مشخص شد 46 نفر فاقد چندريختي مذكور و 54 نفر حامل متيونين (دچار چندريختي) هستند. سپس با استفاده از تكليف حركتي بازوي ديناميك، يادداري، انتقال بينايي- فضايي و انتقال حركتي در مهارت توالي دار حركتي آزمون شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد،  افراد فاقد چندريختي با سرعت بيشتري نسبت به حاملان متيونين پيشرفت كردند و در آزمون يادداري هم بهتر عمل كردند (0/001 =p ). آنها در آزمون انتقال حركتي نيز از حاملان متيونين بهتر بودند (0/001 =p) ولي در آزمون انتقال بينايي- فضايي تفاوت معناداري بين دو گروه نبود (0/176 =p ) نتيجه‌گيري: بنابراين به نظر مي رسد حاملان متيونين به هرصورت از مراحل اوليه يادگيري حركتي عبور مي كنند ولي با توجه به مشكلات احتمالي ايجاد شده توسط چندريختي، در تكميل فرايند يادگيري دچار ضعف مي باشند.