«فهم شبكه اي معنا»به مثابه زيرساخت زباني براي فهم گزاره هاي نقلي اعم از توصيفي و تجويزي

با توجه به مبناي هستي شناختي و معرفت شناختيِ «پارادايم شبكه اي» كه زيرساخت شكل گيري «معنا» است، معاني داراي وجود استقلالي از فاعل شناسا و قابل كشف و داراي ابعاد، سطوح، لايه ها و زواياي مختلف، هم در اصل وجودشان و هم در ظهور و بروزشان هستند و تلاش تمام فاعل هاي شناسا، براي كشف حداكثري از «معناي پديده يا نشانه يا متن» است. آيا روش موجّه براي اين كشف وجود دارد؟ فرضيه مؤلف در پاسخ به اين مسئله چنين است: «روش فهم شبكه اي كه مبتني بر گسترۀ شبكۀ هستي و معادلات ارتباطي در اين شبكه است، روش موجه براي كشف حداكثري از معاني است». مقصود از «شبكه هستي» در اين زمينه، نقشه روابط كل پديده ها و مفاهيم دال بر آنها با يكديگر است و مقصود از «معادلات ارتباطي در شبكه هستي»، برايندگيري از كمّ و كيف روابط ميان پديده ها و مفاهيم براي ايجاد يك تغيير است. در اين روش از سه ابزار تحليلي به طور خاص استفاده مي شود: «علل اربع»، «مقولات عشر» و «مقومات سته حركت». اين سه ابزارِ راهبردي، مسئوليت تجزيه پديده ها و مفاهيم به اجزا و روابطشان و سپس تركيب آنها براي دست يابي به اثر و مفهوم جديد را به عهده دارند. اين ابزارهاي فلسفي با قرائت حكمت متعاليه، در تمام پديده هاي فردي و جمعي، ذهني، روحي و رفتاري، مُلكي و ملكوتي، حقيقي و اعتباري (بر اساس منشأ اعتبار يا انتزاعشان) كارايي دارند و مي توانند در كشف مراد جدي گزاره هاي نقلي اعم از توصيفي و تجويزي استفاده شوند.