زمين‌شيمي مگنتيت رهيافتي براي تعيين شرايط فيزيكوشيميايي تشكيل اسكارن آهن علم‎كندي، غرب ماهنشان، استان زنجان

اسكارن علم‎كندي در محل تماس استوك گرانوديوريتي با آهك و دولوميت‎هاي سازند سلطانيه و با جايگزيني سيليكات آهكي بدون آب مرحله پيشرونده اسكارني (گارنت، ديوپسيد، ولاستونيت) با مجموعه‌ كاني هاي سيليكات‌هاي آبدار (سرپانتين، اپيدوت، ترموليت-اكتينوليت) بهمراه كوارتز و كلسيت پديد آمده است. اين رويداد باعث ايجاد عدسي هاي مگنتيتي (±هماتيتي و پيريتي) با بافت توده‌اي، نواري، دانه پراكنده و رگه‌اي در لبه توده ي نفوذي و پهنه برخورد شده است. براساس يافته هاي اين پژوهش؛ زمين شيمي عناصر كمياب مگنتيت، در اثر مراحل پيشرونده و پسرونده اسكارن زايي و تركيب سنگ ديواره، متغير است ولي بخوبي با شاخص هاي تشكيل مگنتيت در محيط اسكارن (منيزيمي) همخواني دارد. از جمله آن شاخص ها مي توان به 1) غلظت بالاي Mg  (1 تا 5/1 درصد‌وزني)، مقادير پايين Cr (كمتر از ppm 10) و Ti (كمتر از 0/01 درصد) و مقدار ناچيز عناصر ناسازگار چون Ag (كمتر از ppm 1/5)، Rb (كمتر از ppm 1)، Sb (كمتر از ppm 1) و Na (كمتر از 0/1 درصد) در مگنتيت و 2) همبستگي مثبت معني دار بين Ti و V و موقعيت نمونه ها در نمودارهاي Ti+V نسبت به Ca+Al+Mn و Ni/(Cr+Mn)  اشاره كرد. مگنتيت هاي رگچه اي دما بالاي مرحله پيشرونده، كبالت بيشتري نسبت به مگنتيت هاي جانشيني همزمان با ته نشيني سولفيدها (مرحله پسرونده) دارند و اين نشان مي دهد كه در سامانه‌ اسكارني علم كندي، تغليظ كبالت در مگنتيت در كنترل فراواني نهشت كاني هاي سولفيدي است.