بررسي كانه‌زايي و ميانبارهاي سيال منطقه كمر-گوو، جنوب هشتجين، استان اردبيل، شمال‌غرب ايران

منطقه مورد بررسي كمر-گوو، در جنوب شهرستان هشتجين، در استان اردبيل (شمالغرب ايران) واقع است. واحدهاي زمين شناسي منطقه شامل گدازه ها (با تركيب تراكي آندزيت بازالتي تا ريوليتي)، نفوذي هاي نيمه عميق (به شكل دايك و استوك با تركيب تراكي آندزيت و تراكيت پورفيري) و بلوري، توف شيشه اي يا سنگي (با تركيب حدواسط و اسيدي) هستند. پهنه هاي وسيع دگرساني هاي سيليسي، سريسيتي-آرژيليكي، آرژيليك پيشرفته و كلريتي در اين سنگ ها گسترده شده اند. پيريت كاني فلزي رايج در منطقه بوده كه تقريباً در همه واحدهاي سنگي گسترش يافته است. افزون بر پيريت، كالكوپيريت، كالكوسيت، گالن، اسفالريت، مگنتيت و هماتيت نيز وجود دارند. كانه هاي برونزاد شامل كووليت، ديژنيت و گوتيت هستند. كانه ها به شكل رگچه، افشان، افشان-لايه اي و درون رگه-رگچه هاي سيليسي در بلور، توف هاي تراكي آندزيتي شيشه اي و ريوليت تشكيل شده اند. در كاني هاي كوارتز درون رگه هاي سيليسي داراي كاني سازي فلزي و همراه با كاني سازي فلزي افشان در متن سنگ، سه نوع ميانبار سيال اوليه شامل دو فازي غني از مايع، دو فازي غني از بخار و سه فازي اشباع از نمك (فازهاي مايع، بخار و هاليت + سيلويت) وجود دارند. ريز دماسنجي اين ميانبارها، گستره شوري در ميانبارهاي سيال غني از مايع را 1/05 تا 14 درصد وزني معادل نمك طعام و بيشترين فراواني دماهاي همگن شدن فازي را  از 200 تا 300 درجه نشان مي دهد. نوع كانه سازي در منطقه بر اساس ويژگي هايي چون شكل رگه - رگچه اي كاني سازي، گسترش بافت هاي نواربندي متقارن و گل كلمي، رخداد كاني سازي فلزهاي پايه، وجود مجموعه كانيايي كائولينيت- موسكويت – پيريت ± اسفالريت، شوري و دماي متوسط سيال كانه ساز و اثر احتمالي فرآيند جوشش، شبيه كانسارهاي فراگرمايي سولفيدشدگي حدواسط است.