بهينه‌سازي سبد سهام استوار با به‌كارگيري مدل‌هاي چند متغيره و امگا- ارزش در معرض ريسك شرطي بر پايه ملاك حداقل حداكثر پشيماني

هدف: سرمايه‌گذاران و نهادهاي مالي، تمايل دارند كه در انتخاب سرمايه‌گذاري، از آينده و همچنين، نحوه عملكرد خود اطمينان نسبي داشته باشند؛ به ‌نحوي‌ كه در موقعيت‌هاي عدم قطعيت (رونق و ركود بازارها) عملكردهاي مناسبي انجام دهند. اين پژوهش به‌دنبال يافتن سبد سهام بهينه ـ استواري است كه در شرايط مختلف بازار، بهترين عملكرد را داشته باشد و پشيماني سرمايه‌گذار از انتخاب سبد سهام را به حداقل رساند. روش: به‌منظور به‌دست‌آوردن سبد سهام بهينه، از سناريوبندي وضعيت‌هاي مختلف بازار، بر اساس بازده روزانه شاخص كل بورس اوراق بهادار تهران و به‌كارگيري الگوريتم بهينه‌سازي توده ذرات و ملاك حداقل حداكثر پشيماني استفاده شده است. همچنين در اين پژوهش، توابع هدف چندمتغيره و امگا ـ ارزش در معرض ريسك شرطي، به‌عنوان توابع برازش در بهينه‌سازي توده ذرات به‌كار گرفته شده است. از داده‌هاي 50 شركت بورسي، طي سال‌هاي 1388 تا 1395، براي محاسبه سبد‌هاي سهام بهينه و داده‌هاي سال 1396 به‌عنوان خارج از نمونه، براي آزمون سبد‌هاي سهام به‌دست‌‌آمده استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه در بازه ماهانه، سبد‌هاي سهام بهينه استوار در مقايسه با سبد سهام معيار، نسبت اطلاعاتي بيشتر و خطاي رديابي كمتري دارند. نتيجه‌گيري: سناريوبندي بازار و به‌كارگيري ملاك حداقل حداكثر پشيماني، عملكرد سبد‌هاي سهام بهينه استوار را بهبود مي‌دهد. همچنين، نتيجه مقايسه مدل معيار ميانگين نيم‌واريانس با تابع چندمتغيره و ضريب امگا ـ ارزش در معرض ريسك شرطي براي بهينه‌سازي سبد سهام، نشان داد كه تابع چندمتغيره و ضريب امگا ـ ارزش در معرض ريسك شرطي به بهبود بيشتري در عملكرد سبد‌هاي سهام استوار منجر مي‌شود.