روابط ساختاري بين ناگويي هيجاني و اشتياق تحصيلي با ميانجيگري وابستگي به شبكه هاي اجتماعي و سلامت رواني

اشتياق تحصيلي دانش آموزان به عنوان يكي از محرك هاي پيشرفت تحصيلي مي تواند تحت تاثير عوامل مختلفي باشد، با درك اين مهم پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ناگويي هيجاني و اشتياق تحصيلي با ميانجيگري وابستگي به شبكه هاي اجتماعي و سلامت رواني انجام شده است. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان هنرستان هاي شهرستان مياندورود به تعداد 483 نفر مي باشد ، تعداد 217 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه آماري جهت مطالعه انتخاب شدند. براي برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد. براي گردآوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. داده‌هاي تحقيق پس از جمع آوري با استفاده از مدل معادلات ساختاري در نرم افزارهاي آماري LISREL, SPSS تحليل شدند. كه ناگويي هيجاني، سلامت روان و وابستگي به شبكه هاي اجتماعي تاثير منفي و معني داري بر اشتياق تحصيلي دارند، همچنين مشخص شد كه نقش ميانجي سلامت روان و وابستگي به شبكه هاي اجتماعي در ارتباط بين ناگويي هيجاني و اشتياق تحصيلي منفي و معني دار مي باشد. در نتيجه براي افزايش اشتياق تحصيلي در دانش آموزان مي بايست به ناگويي هيجاني، وابستگي به شبكه هاي اجتماعي و سلامت روان توجه كرد.