دوقلوي ديجيتال؛ گامي نوين به سمت هوشمندسازي شهر در زمينۀ برنامه‌ريزي، طراحي، و مديريت شهري نمونۀ موردي: محلۀ نارمك شهر تهران

شهر تهران در سال‌هاي آينده، با توجه به رشد جمعيت و پيچيدگي‌هاي روزافزون، با چالش‌هاي گوناگون روبه‌رو خواهد شد، بنابراين وظايف مديريت شهري پيچيده‌تر مي‌شود. اغلب ابزارها و روش‌هاي موجود در زمينۀ شهرسازي مبتني بر رويكردهاي ايستا هستند و تعداد محدودي از ذي‌نفعان را در تصميم‌گيري‌هاي مربوطه درگير مي‌كنند. در همين خصوص يكي از اصلي‌ترين ملزومات رسيدن به شهر هوشمند در اختيار داشتن يك مدل ديجيتالي از شهر است كه در دنيا تحت عنوان «دوقلوي ديجيتال» تعريف شده است. تغييروتحول ديجيتال باعث روشن‌تر و قابل‌فهم‌تر شدن بخش‌هاي بيشتري از روند برنامه‌ريزي، تصميم‌گيري، و طراحي براي عموم مردم مي‌شود. يك رويكرد مهم براي اين تغييروتحولاتْ دوقلوي ديجيتال شهر تهران است. در همين راستا، هدف اصلي اين مقاله معرفي و طـرح كردن مفهوم دوقلوي ديجيتال به‌مثابۀ يك ضرورت در عصر شهرهاي هوشمند و همچنين دستيابي به نحوۀ پياده‌سازي اين مفهوم در شهر تهران است.ابزار اصلي روش تحقيق اين مقاله نرم‌افزار سيتي‌انجين است. در اين پژوهش بخشي از شهر تهران به يك مدل ديجيتالي تبديل شده كه با مفهوم دوقلوي ديجيتال همسوست. براي رسيدن به اين مهم، از الگوريتم‌هاي مدل‌سازي رويه‌اي در محيط نرم‌افزار سيتي‌انجين استفاده شده است. در ابتدا، براي توليد دوقلوي ديجيتال تهران يك ديتابيس از داده‌هاي توصيفي جمع‌آوري شده است. سپس اين داده‌هاي توصيفي با برنامه‌نويسي در محيط نرم‌افزار سيتي‌انجين مدل‌سازي شده‌اند. اين دوقلوي ديجيتال تهران با سطح جزئيات مختلف، در سطح برنامه‌ريزي شهري، طراحي شهري و مديريت شهري به‌صورت كٌد هوشمند برنامه‌نويسي شده است كه، با اعمال هر تغييري در داده‌هاي وضع موجود، مدل‌ها و گزارش‌هاي موجود از سطح شهر به‌صورت بلادرنگ تغيير خواهد كرد و با داده‌هاي جديد به‌روز خواهد شد.