نقش تنظيم شناختي هيجان و تحمل پريشاني‌هيجاني در پيش‌بيني تاب‌آوري در زمان شيوع پاندمي كرونا

مقدمه: تاب آوري در برابر شرايط سخت فعلي (كرونا ويروس) حايز اهميت است و تحمل پريشاني هيجاني و استفاده از راهبردهاي مختلف تنظيم هيجان، مي توانند تأثير مهمي بر نحوه‌اي خروج افراد از شرايط استرس زا داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف پيش بيني تاب آوري افراد بر اساس تحمل پريشاني هيجاني و تنظيم شناختي هيجان انجام شد. روش: اين مطالعه، از نوع توصيفي- همبستگي بود. نمونه پژوهش شامل 397 نفر بود كه به صورت آنلاين از طريق شبكه هاي مجازي شركت كردند. جهت جمع آوري داده ها از مقياس تاب آوري كارنر و ديويدسون (2003)، پرسشنامه تنظيم هيجان شناختي (2001)، و مقياس تحمل پريشاني هيجاني (2005) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه پنج متغير (تمركز مجدد مثبت ، نشخوار فكري ، تمركز مجدد بر برنامه ريزي ، ديدگاه گيري و سرزنش خود) با هم توانستند 0.449 درصد از واريانس تاب آوري را پيش بيني كنند (0.449=R^2). همچنين از 4 زير مؤلفه مقياس تحمل پريشاني هيجاني سه مولفه برآورد ذهني پريشاني، تنظيم تلاش ها براي تسكين پريشاني، جذب شدن به وسيله هيجانات منفي با هم توانستند 0.531 درصد از متغير تاب آوري را پيش بيني كنند. بحث و نتيجه‌گيري: تقويت راهبردهاي سازگارانه تنظيم هيجان و مهارت تحمل پريشاني هيجاني و كاهش راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم هيجان عامل بسيار مهمي براي پي ريزي برنامه هاي آموزشي و مداخلات روان شناختي است. از اين رو اجراي كارگاه هاي آموزشي الكترونكي و مجازي مفيد واقع مي شود.