مدل‌يابي روابط ساختاري شناخت اجتماعي و سبك‌هاي هويت با رفتارهاي خودآسيب‌رسان با ميانجي‌گري شفقت به خود در نوجوانان

مقدمه: خودآسيب‌رساني مكانيسمي كه نوجوانان براي محافظت از خود شكننده‌شان در مقابل فشارهاي اين دوره از آن استفاده مي‌كنند و اغلب موجب آسيب جدي جسمي و رواني به خود مي‌شوند. براي جلوگيري يا كاهش اين رفتارها در نوجوانان، لازم است ابتدا اطلاعات مناسب در مورد اين ساختار بدست آورده و عوامل مؤثر بر آنها را شناسايي نمود. روش: براين اساس پژوهش حاضر با هدف مدل يابي روابط ساختاري شناخت اجتماعي و سبك هاي هويت با رفتارهاي خودآسيب رسان با ميانجي گري شفقت به خود در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل تمامي نوجوانان 16-14 سال كه در سال تحصيلي 1400-99 در مدارس دولتي شهر كرج مشغول به تحصيل بودند، كه 247 نفر به صورت اينترنتي و از طريق شبكه‌هاي مجازي به صورت در دسترس با استفاده از پرسشنامه‌هاي سبك هاي هويت (برزونسكي، 1989) شناخت اجتماعي (نجاتي، و همكاران، 1397) رفتار خودآسيب‌رسان (كلونسكي و گلن، 2009) شفقت به خود (نف، 2003)، مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ها و نتيجه گيري: يافته هاي بدست آمده از ارزيابي مدل پيشنهادي به روش معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار SPSS23 و Smart PLS3 نشان داد اثر مستقيم و منفي سبك‌هاي هويت (0.01 P)، و شفقت به خود (0.05 P) بر رفتارهاي خود آسيب‌رسان معنادار است. اثرمستقيم و منفي شناخت اجتماعي بر رفتارهاي خود آسيب‌رسان معنادار است (0.05 P)، اما اثرغيرمستقيم شناخت اجتماعي بر رفتارهاي خودآسيب‌رسان معنادار نيست