فراتحليل روابط بين مهارت هاي حل مساله و اضطراب

مقدمه: اضطراب يكي از شايع‌ترين مشكلات در جوامع است. اضطراب باعث اختلال در درك، تفكر و عملكرد بهينه در افراد مي‌شود. مهارت حل مسأله به‌عنوان يك روش روان‌درماني كوتاه‌مدت براي مديريت اضطراب و افسردگي حمايت فزاينده‌اي را دريافت كرده است. پژوهش حاضر با روش فراتحليل و باهدف تركيب پژوهش‌هاي انجام‌شده درزمينۀ رابطه مهارت حل مسأله و اضطراب انجام‌ شده است. روش: جامعه آماري     فر اتحليل حاضر پژوهش‌هاي در دسترس در رابطه با مهارت هاي حل مسأله و اضطراب است كه در بين سال‌هاي 1386 تا 1400 و 2000 تا 2021 منتشرشده‌اند. بر اساس ملاك‌هاي تعريف‌شده ورود و خروج براي پژوهش‌هاي اوليه و نيز تحليل حساسيت 69 اندازه اثر از 47 مطالعه اوليه توسط نرم‌افزار CMA مورد بررسي و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه اندازه اثر خلاصه مدل تصادفي برابر با 0.678- بود كه ازنظر آماري معني‌دار بوده و بيانگر اثر مثبت آموزش مهارت حل مسأله و به كار بستن آن بر كاهش انواع اضطراب ازجمله اضطراب صفت، اضطراب حالت، اضطراب رياضي، اضطراب امتحان و اضطراب اجتماعي است. همچنين نتايج نشان داد، بين دو جنس در اثربخشي آموزش حل مسأله و به كاربستن آن، تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. درحالي‌كه بين انواع اضطراب، نوع روش پژوهش و سن آزمودني ها تفاوت معني داري وجود دارد. نتيجه گيري: درنتيجه ارائه برنامه‌هايي در راستاي آموزش، رشد و ارتقاء مهارت حل مسأله به افراد جامعه، ضرورتي است كه بايد بيش‌ازپيش مورد ملاحظه قرار گيرد.