اثربخشي آموزش بازي درماني شناختي-رفتاري بر توجه و تمركز و سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان كم‌توان ذهني

مقاله حاضر با هدف اثربخشي بازي درماني شناختي-رفتاري بر توجه و تمركز و سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان كم توان ذهني انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري، دانش‌آموزان پسر دوره دوم ابتدايي كم توان ذهني مدارس استثنائي شهر تبريز در سال تحصيلي400-1399 بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس30 نفر به عنوان نمونه جهت اجراي پژوهش انتخاب و  به صورت دو گروه آزمايش(15 نفر) و كنترل(15 نفر) گمارده شدند. جهت سنجش توجه و تمركز از حافظه فعال در مقياس هوش وكسلر- نسخه چهارم و جهت سنجش سازگاري اجتماعي از پرسشنامه سينها و سينگ(1380) استفاده شد. قبل از اجراي مداخله از هر دو گروه پيش‌آزمون توجه و تمركز و سازگاري اجتماعي به عمل آمد. گروه آزمايش بازي درماني شناختي-رفتاري را از طريق پكيج آموزشي در 12 جلسه دريافت كرد و گروه كنترل هيچگونه مداخله آموزشي دريافت نكرد. پس از اجراي مداخله در مرحله پس‌آزمون، هر دو گروه مجدداً ابزارهاي مرحله پيش‌آزمون را پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون كواريانس تك متغيره و كواريانس چندمتغيره تجزيه و تحليل شدند. بازي درماني شناختي-رفتاري در افزايش توجه، تمركز و همچنين افزايش سازگاري اجتماعي و خرده مقياس هاي آن اثربخش بوده است(05/0 p). با توجه به اثربخشي بازي درماني شناختي-رفتاري پيشنهاد مي شود در مدارس استثنايي به صورت دوره اي از روش‌هاي آموزشيِ بازي درماني شناختي-رفتاري در جهت افزايش توجه و تمركز و سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان كم توان ذهني بهره گرفته شود.