بررسي اثربخشي آموزش مديريت زمان برايان تريسي بر كاهش وابستگي به فضاي مجازي و بهبود سازگاري تحصيلي دانشجويان دانشگاه فرهنگيان در دوران بحران كرونا

مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مديريت زمان برايان تريسي بر كاهش وابستگي به فضاي مجازي و بهبود سازگاري تحصيلي دانشجويان دانشگاه فرهنگيان در دوران كرونا صورت گرفت. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه دانشجويان دانشگاه فرهنگيان خواجه نصير كرمان در سال تحصيلي 1400-1401 بود. 40 نفر به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در يك گروه آزمايش (20 نفر) و يك گروه كنترل (20 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله طي 8 جلسه تحت آموزش مديريت زمان برايان تريسي 90 دقيقه اي و به صورت گروهي هفته اي يكبار قرار گرفتند. اما در مورد گروه كنترل در اين مدت مداخله‌اي انجام نشد. پرسشنامه وابستگي به فضاي مجازي خواجه احمدي و همكاران و پرسشنامه سازگاري تحصيلي بيكر و سرياك در مورد آن ها اجرا شد. ميزان پايايي با روش آلفاي كرونباخ در پرسشنامه وابستگي به فضاي مجازي 0.87 و پرسشنامه سازگاري تحصيلي 0.80 گزارش شد و روايي هر دو پرسشنامه نيز مورد تأييد قرار گرفت. جهت توصيف داده ها از شاخص هاي مركزي ميانگين و انحراف معيار و آزمون تحليل كوواريانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS  نسخه 23  استفاده شد. نتايج نشان داد آموزش مديريت زمان برايان تريسي موجب كاهش وابستگي به فضاي مجازي و بهبود سازگاري تحصيلي شد. با توجه به نتايج پژوهش حاضر، آموزش مديريت زمان برايان تريسي بر كاهش وابستگي به فضاي مجازي و بهبود سازگاري تحصيلي مؤثر بود. بنابراين اين مداخله مي تواند براي كاهش مشكلات دانشجويان دانشگاه فرهنگيان در شرايط بحراني، مورد استفاده قرار گيرد.