ضرورت‌ها و رويكردهاي استانداردسازي يك فناوري نوظهور: مطالعه تطبيقي استانداردسازي فناوري نانو در كشورهاي منتخب

با توجه به ابهام و عدم قطعيت موجود در ماهيت فناوري نانو، تجاري‌سازي آن مستلزم ايجاد يك نظام تنظيم‌گري مناسب بوده كه پيش‌نياز آن، استانداردسازي فناوري است. استانداردسازي فناوري از يك سو، زيرساخت‌هاي ايمني، سلامت و محيط‌زيست را فراهم كرده و از سويي ديگر، زمينه‌هاي لازم براي تجاري‌سازي و رقابت‌پذيري جهاني را تسهيل مي‌كند. اين پژوهش، با هدف مطالعه چارچوب‌هاي پشتيبان استانداردسازي فناوري‌نانو تعريف شده و مي‌تواند به برجسته‌تر كردن نقاط قوت و شناسايي ضعف-هاي سياستي و نهادي استانداردسازي آن كمك كرده و راهنماي مناسبي درجهت رفع اين خلأها در اختيار سياست‌گذار قرار دهد. در اين پژوهش، با استفاده از مطالعات تطبيقي موردمحور، رويكردهاي استانداردسازي فناوري نانو در ايران با كشورهاي پيشرو، (ايالات‌متحده، آلمان و چين) تحليل مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه تقريباً نيازهاي استانداردسازي در مراحل مختلف چرخه عمر فناوري نانو دركشورها يكسان بوده و تفاوت در چگونگي مواجهه با نيازها، اعمال سياست‌ها و برخورد با چالش‌هاي ناشي‌از توسعه و كاربرد فناوري بوده‌است. از طرفي، با وجود جايگاه نسبي مناسب استانداردسازي فناوري نانو در ايران نسبت‌به كشورهاي موردمطالعه، حفظ و ارتقاي اين جايگاه، مستلزم تقويت زيرساخت‌هاي نانومترولوژي، تجهيزات آزمايشگاهي، پر كردن شكاف بين پژوهش و استانداردسازي، جلب مشاركت بخش خصوصي، ايجاد و توسعه نهادهاي تخصصي و تمركزبر فعاليت‌هاي ترويجي مي‌باشد.