تحليل و پيش‌بيني تعداد ناوگان هوايي ايران با استفاده از رويكرد پويايي‌شناسي سيستم‌ها

امروزه با بروز تغييرات شديد در محيط اقتصادي- اجتماعي جهان، صنعت حمل و نقل هوايي نيز دچار تحولات اساسي شده و برنامه ريزي براي اين صنعت را مشكل تر از پيش نموده است. اين صنعت در ايران بدليل تحريم هاي بين المللي شديد، نياز به توسعه هر چه بهتر و بيشتر حمل و نقل هوايي، تقاضا روبه افزايش و همچنين تاثيرات بلندمدت تكنولوژيكي ساخت هواپيما داراي پيچيدگي هاي خاص خود مي باشد. يكي از الزامات برنامه ريزي در هر صنعتي پيش بيني درست از نيازهاي صنعت در آينده مي باشد. در اين مقاله سعي كرده ايم تا با استفاده از رويكرد پويايي‌شناسي سيستم‌ها و شبيه‌سازي، ساختار حاكم بر صنعت را شناسايي و تعداد ناوگان مورد نياز در صنعت هوايي ايران را در افق 1404 پيش بيني كنيم. به عبارت ديگر با مدل‌سازي صنعت هوايي و سپس اعتبارسنجي مدل به بررسي رفتار تعداد ناوگان صنعت هوايي تحت سناريوهاي مختلف پرداخته ايم. خروجي مدل‌هاي شبيه‌سازي بيانگر موارد زير بود: 1) تقاضا صنعت هوايي رو به افزايش است كه اين ناشي از رشد اقتصادي، افزايش جمعيت و بد بودن وضعيت ساير وسايل حمل و نقل مي باشد؛ 2) تعداد هواپيماهاي مورد نياز تا سال 1404 طبق سرانه 3.4 برابر 322 و سرانه 5 برابر 428 ناوگان مي باشد. هر چند نياز به ناوگان هوايي و تقاضا افزاينده است اما نهايتا بدلايل مختلف از جمله محدود بودن بازار ايران اين تقاضا در بلند مدت كاهش مي يابد.