روش‌هاي ساخت ذرات پليمري متخلخل: آخرين دستاوردها

ذرات پليمري متخلخل حاوي حفره‌هاي داخلي و خارجي و از مساحت ويژۀ بسيار زياد، چگالي نسبتاً كم، نفوذپذيري و قابليت جذب عالي برخوردار هستند. ساختار حفره‌ها (تخلخل، اندازۀ حفره، مساحت ويژه) از عوامل اصلي حاكم بر كاربرد اين‌گونه مواد در زمينه‌هاي مختلف كاتاليست، جداسازي،استخراج فاز جامد، تبادل يوني، حسگرها، ذخيره و رهايش داروست. كاربردهاي گستردۀ ذرات متخلخل محققان را وادار به توسعۀ روش‌هاي متداول مانند پليمريزاسيون تعليقي، پراكنشي، رسوبي، تورم دانه‌اي و روش­هاي جديد امولسيون غشايي / ميكروكانال، ميكروسيال مي‌كند. در تمامي اين روش‌ها از عوامل تخلخل مختلف در مرحلۀ اول و به‌دنبال آن حذف عامل تخلخل‌ساز براي توليد حفره‌ها استفاده مي­شود. در اين مطالعه همۀ روش‌هاي گوناگون پليمريزاسيون براي تهيۀ ذرات پليمري متخلخل (مزو،ميكرو، ماكرو) با ساختار كروي، غير كروي و عامل‌دار مرور شده و برتري‌ها و كاستي‌هاي هر روش از نظر خواص ذره ذكر شده است.