مطالعه كيفي تجارب زنان مطلقه از پيامدهاي طلاق (مورد مطالعه: زنان مطلقه شهرستان بهبهان)

زمينه: پيامدهاي بعد از طلاق در هر جامعه، پديده اي مبتني بر زمينه فرهنگي آن جامعه است كه مي تواند متأثر از عوامل فردي، اجتماعي و فرهنگي باشد. مطالعات مرتبط با پيامدهاي طلاق در سراسر جهان انجام شده است اما در مورد پيامدهاي آن براي زنان مطلقه، به ويژه در شهرهاي كوچك و سنتي در جامعه مورد نظر شكاف پژوهشي وجود دارد. هدف: هدف پژوهش حاضر مطالعه كيفي تجارب زنان مطلقه شهرستان بهبهان از پيامدهاي طلاق است. روش: مطالعه حاضر نتيجه مطالعه كيفي و مصاحبه نيمه ساختار يافته با ۱۳ زن مطلقه شهرستان بهبهان در سال 1400-1399 است كه از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي تحليل داده ها از تحليل تماتيك (براون و كلارك، ۲۰۰۶) استفاده شد.يافته ها: تحليل داده ها ۲۱۰ كد را در ۴ مضمون اصلي (پيامدهاي فرهنگي اجتماعي، روانشناختي، شخصي و اقتصادي) و ۱۵ مضمون فرعي (تحميل تصورات جامعه به زنان مطلقه، انگ اجتماعي، مورد طمع واقع شدن، ارتباط مجدد، روابط با اطرافيان و دوستان، نقش خانواده، احساسات متناقض، فكرهاي احساس ساز، كمبود مهارت هاي زندگي، ارتباط با فرزندان، فرا والدگري، بحران محل زندگي، در جستجوي كمك هاي روانشناختي، اقدامات رفتاري و عدم امنيت اقتصادي) نشان داد. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه طلاق براي زنان به منزله قرارگيري در چرخه اي از آسيب پذيري و بروز پيامدهاي اجتماعي و فردي است كه آن ها را به بهره گيري از مكانيسم هاي حفاظتي مانند انزوا، پنهان كاري و پرخاشگري در روابط بين فردي به منظور تلاش براي سازگاري با شرايط جديد سوق مي دهد.