رابطه توانايي‌هاي شناختي و رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاران بورس با ميانجي‌گري خودكارآمدي مالي و سواد مالي

زمينه: پژوهش‌هاي متعددي به پيش‌بيني رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاري به‌عنوان يكي از مهم‌ترين تصميمات افراد و اثرات سواد مالي بر آن پرداخته‌اند. اما پژوهشي كه به نقش هم‌زمان ميانجي خودكارآمدي مالي و سواد مالي در رابطه توانايي‌هاي شناختي و رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاري پرداخته باشد، مغفول مانده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي رابطه ميان توانايي‌هاي شناختي و رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاري سرمايه‌گذاران بورس اوراق بهادار تهران با نقش ميانجي گر خودكارآمدي مالي و سواد مالي انجام شد. روش: در پژوهش توصيفي همبستگي حاضر، جامعه مورد مطالعه كليه سرمايه‌گذاران فعال در بازار سرمايه ايران مي‌باشند. از اين جامعه آماري 380 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. در طي فرآيند نمونه‌گيري سعي گرديد تا سرمايه‌گذاراني با حداقل يك سال سابقه فعاليت انتخاب شوند. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه توانايي‌هاي شناختي نجاتي (1392)، پرسشنامه خودكارآمدي مالي لون (2011)، پرسشنامه سواد مالي بونگومين و همكاران (2016) و پرسشنامه رفتار تصميم‌گيري ليم (2012) است. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري مورد تجزيه‌وتحليل قرارگرفته است. يافته ها: نتايج نشان داد كه توانايي‌هاي شناختي با رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاري رابطه مثبت و معني داري دارد (0/05 p). همچنين نتايج بوت استرپ نشان داد كه خودكارآمدي مالي و سواد مالي مي‌توانند رابطه ميان توانايي‌هاي شناختي و رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاري را ميانجي‌گري كنند (0/05 p). نتيجه‌گيري: بهبود مهارت‌ها و توانايي‌هاي شناختي، خودكارآمدي مالي بالا و سواد مالي بالا، مي‌توانند كيفيت رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاران را تحت تأثير قرار دهند. بنابراين لزوم توجه به اين عوامل در بهبود كيفيت رفتار تصميم‌گيري سرمايه‌گذاري ضروري است.