نقش راهبردهاي نظم جويي شناختي هيجان در سازش يافتگي زوجين با ميانجي گري سبك زندگي

زمينه: پيشينه پژوهش نشان دهنده نقش مهم راهبردهاي نظم جويي هيجان در سازش يافتگي زوجين است. از سوي ديگر، سبك زندگي مي تواند ارتباط عوامل مؤثر در سازش يافتگي زوجين را تحت تأثير قرار دهد. بنابراين مطالعه روابط ساختاري اين عوامل در سازش يافنتگي زوجين و بررسي نقش ميانجي سبك زندگي مي تواند در غني تر شدن اين زمينه پژوهشي مؤثر باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش راهبردهاي نظم جويي شناختي هيجان در سازش يافتگي زوجين با ميانجي گري سبك زندگي انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري شامل همه مراجعه كنندگان متاهل به مراكز مشاوره شهر تهران در نيمه اول سال 1400 بود. از طريق قاعده 10 نفر به ازاي هر متغير اندازه گيري شده، حجم نمونه به تعداد 250 نفر تعيين شده و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه‌هاي سازش يافتگي زوجي اصلاح شده، پرسشنامه نظم جويي شناختي هيجان (CERQ) و پرسشنامه سبك زندگي LSQ استفاده شد. تحليل داده ها از طريق شاخص هاي آمار توصيفي و مدل سازي معادلات ساختاري به شيوه حداكثر درست نمايي انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد بين راهبردهاي سازش يافته (β=0/47, p=0/001) و سازش نايافته (β=-0/24, p=0/004) با سبك زندگي رابطه مستقيم وجود دارد. بين راهبردهاي سازش يافته (β=0/226, p=0/012) و سازش نايافته (β=-0/117, p=0/027) با سازش يافتگي زوجين رابطه غيرمستقيم وجود دارد. مدل پژوهش با داده هاي جمع آوري شده برازش داشت (0/052 =RMSEA، 0/959 =CFI). نتيجه‌گيري: نظم جويي شناختي هيجان و سبك زندگي نقش مهمي در پيش بيني سازش يافتگي زوجين دارند. بنابراين جهت افزايش سازش يافتگي زوجين، توجه بر نقش اين متغيرها ضروري است.