مقايسه مدل كيفيت خدمات آموزشي هوشمند از ديدگاه دريافت كنندگان و ارائه دهندگان خدمت

زمينه: امروزه كيفيت خدمات از اصلي ترين عوامل بقا و رشد هر نوع سازمان، ازجمله سازمان هاي آموزشي است. كيفيت خدمات آموزشي تنها توسط سازمان آموزشـي تعريف نمي شود، بلكه نيازها، خواسته ها و انتظارات مشتريان در اين بين تأثير ويژه اي دارند. هم ارائه‌دهندگان خدمت و هم گيرندگان خدمت هر دو نقش اساسي در تعيين كيفيت خدمات دارند. هدف: هدف اين تحقيق مقايسه مدل كيفيت خدمات آموزشي هوشمند از ديد دريافت كنندگان و ارائه دهندگان خدمت بر اساس مدل هدپرف بود. روش: تحقيق حاضر از منظر جهت گيري اكتشافي-كاربردي و از منظر هدف توصيفي-پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري مدارس هوشمند منطقه 2 شهر تهران كه داراي 4 مدرسه هوشمند مي باشد، جمعاً داراي 240 دانش آموز و 83 معلم و كادر آموزشي مي باشند. تعداد نمونه بدست آمده براي دريافت كنندگان خدمت (دانش آموزان) 148 نفر و 64 نفر به عنوان نمونه آماري ارائه كنندگان خدمت (معلمان و كادر آموزشي) مي باشد. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه استفاده شده است. براي مقايسه كيفيت خدمات آموزشي هوشمند بين دو گروه از آزمون تي مستقل استفاده شد. يافته ها: براي هر 6 مؤلفه كيفيت خدمات آموزشي شامل جنبه تحصيلي، عملكرد آموزشي، برنامه، جنبه غير تحصيلي، دسترسي و شهرت بين دريافت كنندگان و ارائه دهندگان خدمت در سطح اطمينان 99 درصد تفاوت معناداري وجود دارد، به عبارت ديگر در هر شش مؤلفه مذكور، ارائه دهندگان خدمات وضعيت جاري را بهتر از دريافت كنندگان خدمات ارزيابي كردند. نتيجه گيري: از ديد دريافت كنندگان خدمت، ميانگين كيفيت خدمات ارائه شده به نسبت ارائه دهندگان خدمت پايين تر بود. يعني بين ديدگاه ارائه دهندگان و دريافت كنندگان خدمت شكاف وجود دارد. چنين نتيجه اي تا حدودي قابل پيش بيني بود، زيرا اغلب خدمات دهندگان كيفيت خدمات خود را مطلوب تر از دريافت كنندگان خدمات ارزيابي مي كنند و دريافت كنندگان خدمت معمولاً نظرات انتقادي‌تري به ابعاد مختلف خدمات ارائه شده دارند.