نقش ميانجي‌گر شادكامي و خودكارآمدي تحصيلي در رابطه‌ي شفقت به خود و بهزيستي تحصيلي دانش‌آموزان

زمينه: تحقيقات زيادي به ارتباط بين بهزيستي‌تحصيلي با شفقت به خود تأكيد كرده‌اند. با وجود اهميت بالاي نقش بهزيستي تحصيلي، تاكنون پژوهش‌هاي محدودي در اين حوزه در ايران انجام شده است. در برخي از اين پژوهش‌ها به شناسايي عوامل پيش‌بيني‌كننده بهزيستي تحصيلي دانش‌آموزان از جمله به نقش شفقت به خود پرداخته شده ولي تاكنون مكانيزم‌هاي ميانجي‌گر اين رابطه شناسايي نشده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه‌ي شفقت به خود با بهزيستي‌تحصيلي با نقش ميانجي‌گر شادكامي و خودكارآمدي تحصيلي در دانش‌آموزان انجام شد. روش: طرح اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل دانش‌آموزان دوره‌ي دوم متوسطه شهر تهران بود كه در سال تحصيلي 1401-1400 مشغول به تحصيل بودند.370 دانش‌آموز با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي و طبق جدول مورگان انتخاب شدند. پرسشنامه بهزيستي تحصيلي تومينن-سويني و همكاران (2012)، پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي مورگان و جينكز (1999)، پرسشنامه شادكامي آكسفورد آرگايل و همكاران (۱۹89) و فرم كوتاه شده‌ي شفقت به خود ريس (2011) جهت جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. بررسي و ارزيابي الگوي پيشنهاد شده با روش تحليل مسير انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين بهزيستي تحصيلي و شفقت به خود ( r=0/42, p 0/01)، شادكامي (r=0/60, p 0/01)، خودكارآمدي تحصيلي (r=0/44, p 0/01) و بين شفقت به خود و شادكامي ( r=0/64, p 0/01) و شفقت به خود و خودكارآمدي‌تحصيلي (r=0/23, p 0/01 ) رابطه‌ي معنادار وجود دارد. نتايج نشان داد كه در رابطه بين شفقت به خود و بهزيستي‌تحصيلي، شادكامي و خودكارآمدي تحصيلي ميانجي‌گري مي‌كنند. نتيجه‌گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه دانش آموزاني كه از شفقت به خود بالا برخوردار بودند و بهزيستي تحصيلي بهتري برخوردار بودند، داراي شادكامي بيشتر بوده و خودكارآمدي تحصيلي بهتري را تجربه كرده‌اند.