تأثير واقعيت درماني گروهي بر رشد خودمختاري هيجاني و عواطف دانش آموزان

خودمختاري و عواطف از مهم‌ ترين مؤلفه‌ هاي اثرگذار بر كيفيت زندگي و پيشرفت تحصيلي دانش‌ آموزان‌ اند. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف شناسايي تأثير واقعيت درماني گروهي بر رشد خودمختاري و عاطفه مثبت و منفي دانش‌ آموزان پسر انجام شده است. روش اين پژوهش از نوع شبه‌ آزمايشي به ‌صورت پيش ‌آزمون- پس‌ آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل همۀ دانش ‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه ناحيه 3 شهر اصفهان در سال تحصيلي 98-1397 بود. در مرحله اول 181 نفر به شيوه در دسترس از جامعه انتخاب شدند و در مرحله بعد تعداد 30 نفر انتخاب شدند كه كمترين نمرات را در پرسشنامه خودمختاري به ‌دست آورده بودند و به ‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. آزمودنيها پرسشنامه خودمختاري اشتاينبرگ و سيلوربرگ (1986) و پرسشنامه عاطفه مثبت و منفي واتسون و همكاران (1988) را تكميل كردند. افراد گروه آزمايش در هشت جلسه 90 دقيقه ‌اي آموزش واقعيت ‌درماني گروهي را دريافت كردند. داده‌ ها با روش آماري كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه واقعيت ‌درماني بر رشد خودمختاري و عاطفه مثبت و منفي دانش ‌آموزان تأثير معنادار داشته است. اين نتايج تلويحات كاربردي و پژوهشي مهمي براي مراكز آموزشي و درماني و پژوهشگران دارد.