نقش واسطه‌اي راهبردهاي انگيزشي يادگيري در رابطه ميان نظريۀ ذهن با اضطراب تحصيلي در دانش‌آموزان دورۀ متوسطه

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي راهبردهاي انگيزشي يادگيري در رابطه ميان نظريه ذهن با اضطراب تحصيلي در دانش‌آموزان دورۀ متوسطه بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مبتني بر معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را همۀ دانش‌ آموزان دختر پايۀ نهم مدارس دولتي شهر قائم ‌شهر در سال تحصيلي 99-1398 تشكيل دادند. در اين پژوهش براي تعيين حجم نمونه با توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده‌ شده و تخصيص ضريب 20 براي هر متغير مشاهده‌ شده (11 متغير مشاهده‌ شده در مدل) و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه ‌هاي ناقص 300 نفر به ‌عنوان حجم نمونه به ‌روش خوشه‌ اي دو مرحله‌ اي انتخاب شدند. براي گرد‌آوري داده‌ ها از پرسشنامه راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري پينتريچ و دي ‌گروت(1990)، پرسشنامه اضطراب پيشرفت تحصيلي آلپرت و هابر(1960) و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ نظريه ذهن استيرنمن(1999) استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده ‌ها، معادلات ساختاري با نرم‌ افزار SPSS18 و AMOS23 به‌ كارگرفته شده است. نتايج نشان داد كه متغيرهاي نظريه ذهن و راهبردهاي انگيزشي يادگيري بر اضطراب تحصيلي اثر مستقيم و معنا‌داري دارند. همچنين اثر غيرمستقيم نظريه ذهن بر اضطراب تحصيلي با ميانجيگري راهبردهاي انگيزشي يادگيري مورد تأييد واقع شد. به ‌طور كلي مدل پژوهش تأييد شد و متغيرهاي پژوهش توان پيش ‌بيني 62 درصد از متغير اضطراب تحصيلي را داشتند. پژوهش حاضر نشانگر اهميت عوامل شناختي مانند نظريه ذهن و راهبردهاي انگيزشي يادگيري در تبيين اضطراب تحصيلي است.