بررسي تغييرات تراكم دوكفه اي هاي زير جزر و مدي در مانسون زمستانه در سواحل شمالي درياي مكران (بريس، رمين، پسابندر)

درياي مكران همواره تحت تأثير جريانات مانسون تابستانه و زمستانه بوده و اين پديده يك عامل تنش زاي طبيعي براي گونه هاي ساكن در بوم سامانه آبي از جمله نرم تنان دوكفه اي به شمار مي رود. در بررسي اثر مانسون زمستانه بر تراكم دو كفه اي هاي زير جزر و مدي سواحل شمالي مكران، نمونه برداري از رسوبات سه منطقه رمين ، بريس و پسابندر، در مجموع 10 ايستگاه، با در نظر گرفتن دوره هاي زماني مانسون زمستانه در1396صورت گرفت. شفافيت، شوري، اسيديته، دما، مواد آلي و دانه بندي بستر هر ايستگاه جهت بررسي ارتباطشان با تراكم به دست آمد كه در ميان فاكتورها فقط دما، در دوره مانسون به طور معني داري كمتر از پس مانسون و پيش مانسون بوده‌است(P 0.05). در اين پژوهش 10گونه شناسايي شد كه گونه Donax scalpellum با 13.37 درصد بيشترين و گونه Trisidos tortuosa با 3.98 درصد كمترين فراواني را داشتند. جمعيّت دوكفه اي ها در پس مانسون، با فراواني 46.17 درصد(ميانگين 23.14±713 فرد بر مترمربع) پيش مانسون، با فراواني 27 درصد(ميانگين25.12 ± 413 فرد بر مترمربع) و دوره مانسون، با فراواني 26 درصد(ميانگين 13.34± 413 فرد بر مترمربع) محاسبه شد. منطقه پسابندر  با ميانگين 28.2± 63 فرد بر مترمربع داراي بالاترين ميزان تراكم نسبت به مناطق بريس(17.7± 43) و رمين(19.37± 44) بوده‌است و ميان ايستگاهها اختلاف معني داري به‌دست آمد(P 0.05). همبستگي مثبت معني داري ميان سيلت ماسه و دما با تراكم مشاهده شد؛ ولي بين ساير فاكتورهاي محيط و مواد آلي با تراكم، رابطه معني داري مشاهده‌نشد(P 0.05). عوامل مختلفي به عنوان پارامترهاي كنترل كنندۀ فراواني و گسترش اجتماعات دوكفه اي مناطق و ايستگاه هاي مختلف مطالعاتي در محدوده آب هاي ساحلي شمالي مكران محسوب ‌مي شوند كه از جمله ي آنها، مي توان فاكتورهاي دما، اندازه ذرات رسوب و نوع بستر، مواد آلي و مغذي، مانسون را نام برد كه بيشترين تاثير در تراكم دوكفه اي ها دارند.