بررسي ميزان تاثير استرس در بروز بيماري ويتيليگو: يك مطالعه مورد شاهدي

زمينه و هدف: ويتيليگو (Vitiligo) با تخريب كامل يا نسبي ملانوسيت‌هاي پوست در نقاط درگير تظاهر يافته و زمينه‌ساز مشكلات رواني اجتماعي و نقص در كيفيت زندگي بيماران مي‌شود. از آن‌جايي كه نقش عوامل روحي رواني در برخي از بيماري‌هاي پوستي و اختلالات مزمن شناسايي شده است، مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان تاثير وقايع استرس‌زاي زندگي در بروز بيماري ويتيليگو انجام شد.روش بررسي: اين مطالعه مورد شاهدي (گذشته‌نگر) در بيمارستان رازي وابسته به دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران از شهريور ماه 1399 تا اسفند ماه 1399 انجام شد. 87 نفر از بيماران ويتيليگو داراي تشخيص قطعي زير سه سال با 130 نفر از مبتلايان به ساير بيماري‌هاي پوستي غيرمرتبط با عوامل روان‌تني به‌روش در دسترس انتخاب و از نظرحوادث استرس‌زاي تجربه شده طي يك سال پيش از تشخيص بيماري مقايسه شدند. بدين منظور از پرسش‌نامه حوادث استرس‌زاي زندگي (SLE) استفاده شد. ساير متغيرها شامل مشخصات دموگرافيك و وضعيت اجتماعي اقتصادي، تاريخچه پزشكي و وضعيت بيماري فعلي از پرونده پزشكي افراد استخراج و داده‌ها در محيط نرم‌افزار SPSS software, version 23 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) آناليز شد.يافته‌ها: تجربه وقايع استرس‌زاي زندگي با بروز بيماري ويتيليگو با كنترل متغيرهاي زمينه‌اي ارتباط معنادار داشت (OR=1/89, CI=95%, P=0/1). به‌ازاي يك واحد افزايش در ميانگين وقايع استرس‌زا، شانس ايجاد بيماري 89% افزايش مي‌يافت. در بررسي انواع حوادث، افزايش در تضادهاي شخصي (OR =2/23, P= 0/00)، نگراني‌هاي تحصيلي (OR=1/94, P=0/00)، امنيت شغلي (OR=1/28, P=0/03) و زندگي خانوادگي (OR=1/57, P=0/03) به‌طور معنادار (95%=CI) شانس ايجاد ويتيليگو را افزايش مي‌داد و ساير وقايع استرس‌زا در دو گروه تفاوت معناداري نداشتند.نتيجه‌گيري: با توجه به نقش استرس به‌عنوان عامل زمينه‌ساز بايد به جايگاه مداخلات روان‌شناختي در پيشگيري و درمان بيماري توجه نمود.