تدوين مدل رضايت زناشويي براساس شفقت خود و تنظيم هيجان: نقش واسطه‌اي انعطاف‌پذيري روان‌شناختي

پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل عوامل مؤثر بر رضايت زناشويي انجام شد. پژوهش از نظر هدف كاربردي بود كه به روش هم‌بستگي با استفاده از معادلات ساختاري انجام شد. حجم نمونه‏ با توجه به چارچوب ساختاري و پيچيدگي مدل تعيين شد. مشاركت‌كنندگان 326 نفر از افراد متأهل بودند كه به صورت داوطلبانه در اين پژوهش مشاركت داشتند. ابزار گردآوري داده‏ها پرسش‌نامه‏هاي رضايت زناشويي، راهبردهاي تنظيم هيجان، پذيرش و عمل، و خودشفقتي بود. داده‏ها از طريق بررسي هم‌بستگي و معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزارهاي اس.پي.اس.اس. و ايموس نسخۀ 26 تحليل شد. براساس نتايج، مدل كلي پژوهش تأييد شد و متغيرهاي مدل توان تبيين 23/0 از واريانس رضايت زناشويي را داشتند. شاخص‌هاي برازش مدل از سطح مطلوبي برخوردار بودند. براساس يافته‏ها نتيجه‌گيري مي‏شود انعطاف‌پذيري روان‌شناختي، نقش ميانجي از نوع كامل را در رابطۀ خودشفقتي و رضايت زناشويي دارد، درحالي كه نقش ميانجي اين متغير در رابطه ارزيابي مجدد هيجان و رضايت زناشويي تأييد نشد و ارزيابي مجدد هيجان فقط از مسير مستقيم در تبيين رضايت زناشويي نقش داشت. براساس نتايج پيشنهاد مي‏شود خودشفقتي و انعطاف‌پذيري روان‌شناختي در مشاوره‏هاي زناشويي بيش‌از‌بيش موردتوجه قرار گيرد.