نقش ميانجي‌گر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي در ارتباط بين طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه و تاب‌آوري با سبك‌هاي عشق‌ورزي استورگ و مانيا

هدف اين پژوهش بررسي روابط ساختاري بين طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه و تاب‌آوري با سبك‌هاي عشق‌ورزي (استورگ و مانيا) با نقش ميانجي‌گر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي بود. روش تحليل در اين مطالعه مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل تمام معلمان مقطع متوسطۀ دوم شهرستان رودسر در نيمۀ اول سال 1400 بودند. در اين پژوهش 307 نفر به روش در‌ دسترس در يك نظرسنجي برخط مشاركت داشتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي طرح‌وارۀ يانگ ، نگرش به عشق، تاب‌آوري كانر و ديويدسون ، پذيرش و عمل نسخۀ دوم استفاده شد. تحليل داده‌ها به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار‌هاي اس.پي.اس.اس. و ايموس نسخۀ 21 انجام شد. نتايج نشان داد كه انعطاف‌‌پذيري روان‌شناختي رابطۀ بين طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه و سبك عشق‌ورزي استورگ را به‌صورت منفي و رابطۀ بين طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه و سبك عشق‌ورزي مانيا را به‌صورت مثبت و معنادار ميانجي‌گري مي‌كند. همچنين انعطاف‌پذيري روان‌شناختي رابطۀ بين تاب‌آوري و سبك عشق‌ورزي استورگ را به‌صورت مثبت و رابطۀ بين تاب‌آوري و سبك عشق‌ورزي مانيا را به‌صورت منفي و معنادار ميانجي‌گري مي‌كند.