مدل مفهومي خودنمايشي نابهنجار براساس متون ديني

هدف پژوهش حاضر تدوين مدل مفهومي خودنمايشي نابهنجار براساس متون ديني و بررسي ميزان روايي آن بود. باتوجه به هدف، ابتدا با رويكردي كيفي با راهبرد «جست‌وجوي واژگاني» به‌وسيلۀ 27 واژۀ مرتبط، 363 گزارۀ ديني با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند براساس اصل اشباع در منابع اسلامي جمع‌آوري و با استفاده از روش تحليل كيفي محتواي متون ديني موردبررسي قرار گرفت. سپس براي حصول اطمينان از تطابق آن‌ها با محتواي متون ديني ازيك‌سو و كاربرد آن در حوزۀ روان‌شناسي از سوي ديگر، اعتبار يافته‌ها با استفاده از ارزيابي نظرات متخصصان به‌وسيلۀ يازده كارشناس با محاسبۀ «شاخص روايي محتوا» و «نسبت روايي محتوا» موردبررسي قرار گرفت. يافته‌هاي حاصل از پژوهش نشان داد سازۀ خودنمايشي نابهنجار داراي هشت نشانه (شيفتۀ مدح و ستايش بودن، شهرت‌طلبي به هدف غيرالهي، ناهماهنگي ظاهر و باطن، خودنمايي با جلوه‌هاي ظاهري، نمايش فعل نيكو براي ديگران، نشاط و انگيختگي در حضور ديگران، كسالت و تنبلي در تنهايي و خودستايي گفتاري) و شش شرط علي است. اين يافته‌ها بستر مناسبي براي تدوين پرسش‌نامۀ اين سازه و طراحي مداخلۀ درماني و بستۀ آموزشي آن فراهم كرده است. اين يافته‌ها بستر مناسبي براي تدوين پرسش‌نامۀ اين سازه و طراحي مداخلۀ درماني و بستۀ آموزشي آن فراهم كرده است.