ارزيابي عملكرد روش‌هاي مدولاسيون و كدگذاري تطبيقي در كانال‌هاي مخابرات بي سيم

نياز به انتقال داده‌هاي با نرخ بالا از يك‌ طرف و محدوديت منابع در دسترس به‌خصوص كمبود طيف فركانسي از طرف ديگر، مهم‌ترين چالش پيش روي شبكه‌هاي مخابراتي با استانداردهاي G4، مانندWiMAX ، LTE و TDSCDMA است كه منجر به ابداع روش‌هايي جهت بهبود بازدهي طيفي (SE) شده‌ است. ازجمله اين روش‌ها، مدولاسيون و كدگذاري وفقي (AMC) است كه در آن فرستنده، طرح مدولاسيون و كدگذاري (MCS) خود را بر اساس شرايط كانال و با رعايت محدوديت احتمال خطا از يك مجموعه معين انتخاب مي‌كند. در اين مقاله، عملكرد دو روش AMC با طرح مدولاسيون و كدگذاري يكسان، يكي با روش ماشين وضعيت مور و ديگري با روش زنجيره‌ي ماركوف حالت محدود مرتبه‌ي اول شبيه‌سازي شده است. نو‌آوري اين مقاله، مقايسه و ارزيابي عملكرد اين دو روش در يك محيط رايلي و استخراج حالت بهينه است. در هر‌يك از اين دو روش، هر وضعيت با يك جفت ‌مرتبهي مدولاسيون و نرخ كد‌گذاري نشان داده مي‌شود. طرح‌هاي مورد‌نظر، مدولاسيون‌‌هاي QPSK، QAM16 و QAM64 و كدهاي بلوكي با نرخ 1.2، 2.3 و 3.4 هستند. در روش مور وفقي، تطبيق طرح مدولاسيون و كدگذاري بر اساس ضريب تضعيف متوسط كانال انجام مي‌شود و در روش ماركوف وفقي، بر اساس نسبت سيگنال به نويز (SNR) متوسط كانال انجام مي‌شود. نتايج شبيه‌سازي نشان مي‌دهد كه بهره‌وري طيفي روش مور در نسبت سيگنال به نويز‌هاي پايين از 9 تا 13.35 دسي‌بل 31.6% و در نسبت‌هاي سيگنال به نويز‌ متوسط از 13.35 تا 18.6 دسي‌بل 7.9% بهتر از بهره‌وري طيفي روش ماركوف وفقي است. همچنين بهره‌وري طيفي روش ماركوف در نسبت سيگنال به نويز‌هاي بالا از 18.6 تا 22 دسي‌بل 52.1% بهتر از بهره‌وري طيفي روش مور وفقي است.