واكاوي خشونت سياسي از منظر دلاپورتا: خشونت پنهان

تحوّلات موسوم به بهار عربي كه بسياري از آن تعبير به بهار و بيداري مي‌كردند و وجه بارز آن را مطالبۀ آزادي و دموكراسي مي‌دانستند، خيلي زود به خزان نشست. مسير اين روند منحرف و خشونت به وجه بارز آن مبدّل شد. گروه‌هاي بنيادگرايي چون داعش، رژيم‌هاي ديكتاتوري، گروه‌هاي تندروي چون القاعده و گروه‌هاي شبه نظامي در عراق، سوريه و يمن، ابعاد تازه‌ي از سبعيت و خشونت لجام گسيخته را به كمك ظرفيت‌ رسانه‌‌هاي ديداري- شنيداري به نمايش گذاشتند. در حقيقت خشونت به شكل بي‌سابقه‌اي به اهرم نمايش قدرت كنشگران مختلف مبدل شد. از اين رو اهميت اين متغير و نقشي كه اين عامل در تحولات اخير خاورميانه بر عهده دارد، نويسندگان را مجاب ساخت تا به بررسي علل و پيامدهاي شكل‌گيري خشونت، به ويژه با انگيزه‌هاي سياسي بپردازند. اين هدف حول اين پرسش شكل گرفت كه ويژگي‌هاي محوري خشونت سياسي از ديدگاه دلاپورتا چيست. از اين رو تلاش مي‌شود تا با رويكردي تحليلي- تبييني و با استناد به آراي «دوناتلا دلاپورتا» در حوزۀ خشونت سياسي و رجوع به منابع كتابخانه‌اي و اينترنتي به واكاوي اين پديده در قالب فكري و گفتماني پرداخته شود. فرضيه پژوهش بر اين اصل استوار است كه خشونت سياسي و به طور ويژه خشونت پنهان، فرآيندي پيچيده و چندبُعدي است كه سازوكارهاي مختص خود را دارد. خشونت سياسي پنهان در حقيقت برآيند تعامل و تقابل چندسويۀحاكميت و گروه‌هاي اجتماعي و كنشگران با توجه به امكانات و ظرفيت‌هاي موجود است.