روايت‌هاي تروماتيك، احساسات و سياست خارجي: فرضيه‌هايي نظري با توجه به تجربه تاريخي ايران

متعاقب چرخش احساسي در روابط بين الملل، از دهه2000 به بعد احساسات به شكلي فزاينده بعد مهمي از حيات بين المللي تلقي مي شود. به اين ترتيب، توجه به خاطرات به طور كلي و تروما به طور خاص در روابط بين الملل در پيوند با بحث احساسات و همچنين حافظه و روايات سازنده خاطرات يا حافظه جمعي جايگاهي ويژه در مطالعات سياست خارجي و روابط بين الملل يافته است. تجربه تاريخي تروما يا اشكال خفيف تر تجربه هاي تلخ تاريخي مي تواند با شكل دادن به روايات و برانگيزش احساسات خاص، هويت و كارگزاري را تحت تأثير قرار دهد و به تبع آن، در سياست خارجي و مشروعيت بخشي و مشروعيت زدايي از كنش‎هاي سياست خارجي اثر بگذارد. چگونگي و ميزان اين تأثير مسئله اي است كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين مقاله ارائه چهارچوبي براي مطالعه روايات مهم تروماتيك و چگونگي تأثير آنها بر احساسات و از اين طريق بر هويت، كارگزاري و كنش هاي سياست خارجي است. در اين مقاله بر اساس شواهدي محدود از روايات تروماتيك در تاريخ ايران و با اين مشاهده اوليه كه همه روايات به يك اندازه و به يك شكل بر سياست خارجي اثر نگذاشته اند، فرضيه‌هايي درباره تأثير روايات تروماتيك ارائه مي شود كه مي توانند بنياني براي مطالعات تجربي و پژوهش در اين حوزه باشند.