مروري بر استفاده از انرژي‌هاي بادي و زمين گرمايي در آب‌شيرين‌كن‌هاي ايران و جهان

انرژي هاي تجديدپذير جايگرين مناسبي براي سوخت هاي فسيلي هستند و كاربرد هاي فراواني دارند. يكي از كاربردهاي مهم آن ها تأمين انرژي واحدهاي شيرين سازي آب است كه با توجه به بحران كنوني آب، امري ضروري است. انرژي هاي بادي و زمين گرمايي دو انرژي تجديدپذير داراي پتانسيل بالا براي تركيب شدن با آب شيرين كن ها هستند. اما به دليل چالش هايي از جمله مشكلات زيست محيطي و اقتصادي، پيشرفت كافي نكرده اند. ايران به عنوان يكي از كشور هاي غني در انرژي هاي تجديدپذير داراي پتانسيل زيادي براي استفاده از اين فناوري ها است كه امروزه از آن بي بهره است. هدف مقاله بررسي دستاوردهاي تركيب انرژي هاي بادي و زمين گرمايي با شيرين سازي آب در ايران و جهان و هم چنين چالش هاي زيست محيطي و راهكارهاي مناسب آن ها است. نيروگاه هاي بادي دريايي، نيروگاه هاي بادي در ابعاد ميكرو، توربين هاي بادي بدون پره و نانوژنراتور هاي تريبو الكتريك براي استخراج انرژي باد و هم چنين نيروگاه هاي زمين گرمايي زير آب راه حل مناسبي براي حل اين چالش ها هستند. تكنولوژي نانو نيز نقش موثري در بهبود اين سيستم ها دارد. نانوكامپوزيت ها باعث كاهش فرسودگي توربين ها مي شوند. نانوسيالات سبب جذب و ذخيره مقادير بالاتر گرما‌ در تأسيسات زمين گرمايي شده و خطر وقوع زلزله ناشي از اين فعاليت ها را كاهش مي دهند. گرافن و تركيب زئوليت و آلومينا جداسازي نمك ها را در شيرين سازي آب با روش اسمز معكوس افرايش مي دهند.