بررسي سلامت معنوي در زنان باردار تحت خشونت خانگي در جنوب ايران در سال 1399: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: خشونت خانگي پيامدهاي منفي زيادي بر سلامت جسمي، رواني و بهزيستي زنان باردار دارد. امروزه سلامت معنوي به عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل محافظت فردي در برابر مشكلات جسمي و رواني شناخته شده است. هدف از اين مطالعه تعيين سلامت معنوي زنان باردار تحت خشونت خانگي و ارتباط آن با ويژگي هاي جمعيت‌شناختي آنان در جنوب ايران بوده است. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي در سال 1399 در مورد 305 نفر از مادران باردار تحت خشونت خانگي زير پوشش مراكز جامع سلامت شهرستان جيرفت انجام گرفت. نمونه‌گيري به صورت در دسترس انجام گرفت و داده ها با كمك فرم كوتاه مقياس غربالگري خشونت خانگي و مقياس سلامت معنوي جمع آوري شد. سپس داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از آزمون تي‌مستقل، آناليز واريانس و رگرسيون خطي تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار نمره سلامت معنوي شركت كنندگان 18.98 ±79.89 بود. نمره سلامت معنوي با سن (0.001p و 0.18=rs)، مدت ازدواج (0.001 p و 0.32=rs)، تعداد فرزندان (0.001 p و 0.26=rs) و نمره خشونت خانگي (0.001 p و 0.65=rs) رابطه آماري معكوس و معناداري داشت. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي مدت ازدواج، شغل همسر و نمره خشونت خانگي پيش‌بيني‌كننده نمره سلامت معنوي شركت كنندگان مي باشند (0.45=R2). نتيجه‌گيري: يافته هاي اين مطالعه مي تواند به كادر درمان و مددكاران اجتماعي كه در تماس با زنان باردار تحت خشونت خانگي هستند، در شناسايي و دستيابي به راهكارهاي ارتقاي معنويت به عنوان سكوي پرش اين زنان به سمت سلامتي، كمك كند.