موانع به‌كارگيري مبناي ارزش منصفانه در گزارشگري مالي ‌بانك‌هاي ايران در سطح خرد

تغيير مبناي اندازه‌گيري از بهاي تاريخي به ارزش منصفانه از مهم‌ترين تحولات در IFRS به‌شمار مي‌آيد. ابعاد وسيع اندازه‌گيري ارزش منصفانه در صنعت بانكداري ايجاب مي‌كند تا پيش از اجرا، موانع و آثار  اين مبناي اندازه‌گيري كه تاكنون در گزارشگري مالي ايران الزامي نبوده است، به‌دقت موردبررسي قرار گيرد. علاوه بر ويژگي‌هاي محيط اقتصادي، ‌چهارچوب متفاوت كسب‌وكار بانكداري و مشكلات ساختاري نظام بانكي در ايران، الزامات قانون بانكداري بدون ربا چالش‌هاي بيشتري براي انطباق با الزامات اندازه‌گيري ارزش منصفانه ايجاد مي‌كند. در اين مقاله، با هدف شناسايي موانع به‌كارگيري ارزش منصفانه در صنعت بانكداري ايران در سطح خرد، پس از مطالعهٔ‌ نظام‌مند و مصاحبه، اقدام به طراحي پرسشنامه‌اي شده است تا ديدگاه خبرگان و دست‌اندركاران گزارشگري مالي ‌بانك‌ها، در ارتباط با چالش‌هاي پيش رو دريافت شود. در اين راستا، اطلاعات حاصل از ۱۰۶ پرسشنامه  با استفاده از تحليل فازي و رتبه‌بندي تاپسيس موردبررسي قرار گرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه ضعف در سازوكارهاي اجرايي، زيرساخت‌ها و سيستم‌هاي اطلاعاتي، حاكميت شركتي، و عدم سازگاري كسب‌وكار بانكي ايران با منطق اقتصادي بازارمحور (پارادايم حاكم بر IFRS) مهم‌ترين موانع به‌كارگيري ارزش منصفانه در صنعت بانكداري ايران است.