بررسي تأثير صنعت بانكداري ايران در متغيرهاي كلان در يك اقتصاد باز با استفاده از رهيافت تعادل عمومي پوياي تصادفي

در اين مقاله، به بررسي عملكرد بخش بانكي در يك اقتصاد باز با استفاده از مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي براي دورهٔ زماني ۱۳۶۷-۱۳۹۸ در ايران پرداخته مي‌شود. در مدل مورد استفاده كه از نوع ادوار تجاري مي‌باشد، ميزان تأثيرگذاري عملكرد بخش بانكي در متغيرهاي كلان اقتصادي ازجمله رفتار توليد، حاشيهٔ نرخ بهره، سرمايه‌گذاري، مصرف، اشتغال، و… موردبررسي قرار مي‌گيرد. در نهايت پس از واردكردن تكانه‌هاي بهره‌وري بانك و ماليات بر نيروي كار بخش بانكي، با استفاده از آماره‌هاي بيزين شامل آمارهٔ زنجيرهٔ ماركفي مونت‌كارلو و مقايسهٔ توابع توزيع پسين و پيشين، صحت نتايج و قابليت اعتماد به آن‌ها نشان داده مي‌شود. در چهارچوب اين مدل، تكانهٔ بهره‌وري مثبت بانك‌ها منجر به عرضهٔ تسهيلات بيشتر مي‌شود. چون در اين سيستم اعتبارات داخلي منحصراً به مؤسسات داخلي تخصيص مي‌يابد، تأمين نقدينگي براي فعاليت‌هاي جاري و سرمايه‌گذاري‌هاي جديد افزايش يافته، به‌تبع آن توليد و اشتغال در اقتصاد نيز ارتقا مي‌يابد. در مورد تكانهٔ ماليات بر دستمزد نيروي كار، ازآنجايي‌كه اين تكانه بر عرضهٔ نيروي كار بخش بانكي- كه يكي از نهاده‌هاي تابع توليد بانك است- وارد مي‌شود، عرضهٔ وام كاهش مي‌يابد. اين كاهش منجر به كاهش سرمايه‌گذاري و توليد در اقتصاد مي‌شود.