بررسي نقش طرح صدور سند اماكن روستايي بر ارتقاي زيست پذيري سكونتگاههاي روستايي (مطالعه موردي: دهستان زبرخان شهرستان نيشابور)

اجراي طرح صدور سند اماكن روستايي يكي از اهداف دولت در رسيدن به توسعه و از بين بردن محروميت روستاهاي كشور در چارچوب برنامه توسعه است. در اين راستا اجراي طرح صدور سند با اثر گذاري بر كيفيت محيط و زيست‌پذير نمودن سكونت‌گاه هاي روستايي، زمينه ماندگاري در روستاها را فراهم نموده است. بر اين اساس، پژوهش حاضر، با هدف سنجش ميزان اثرگذاري طرح صدور سند بر زيست‌پذيري سكونت‌گاه‌هاي روستايي انجام شد. براي رسيدن به هدف پژوهش از روش شناسي توصيفي تحليلي و از طريق شيوه مطالعه اسنادي و پيمايشي(پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شد. جامعه نمونه پژوهش 140 خانوارهاي روستايي برخرودار ايز اين طرح مي باشند كه از طريق روش كوكران تعيين شده اند. تعداد خانوار برخوردار از اين طرح مبناي انتخاب روستاهاي مورد مطالعه بوده است. يافته‌هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه اجراي طرح صدور سند بر ارتقاي تمامي ابعاد اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و كالبدي زيست پذيري نقش داشته است. بيشترين ميانگين اين تغيير نيز مربوط به مؤلفۀ كالبدي زيرساختي با مقدار 459/3 است. ميزان تاثيرگذاري اجراي طرح با فاصله زماني از اجراي طرح رابطه معنادار و مستقيمي داشته است. نتايج رگرسيون خطي نيز مؤيد اين مطلب است كه مؤلفه كالبدي زيرساختي زيست‌پذيري بيش‌ترين تاثيرپذيري از متغير سابقه اجراي طرح را داشته است. با استفاده از آزمون كروسكال‌واليس به ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻔﺎوت ﯾﺎ ﻋﺪم ﺗﻔﺎوت ناشي از اثرات صدور سند بر زيست‌پذيري سكونت‌گاه‌هايﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ پرداخته شد كه روستاي باغشن در ميان روستاهاي مورد مطالعه در رتبه اول قرار گرفت.