تحليل شرايط اقليمي در جهت توسعه پايدار گردشگري شهري (مطالعه موردي: شهر بندر چابهار، ايران)

اين پژوهش با هدف ارزيابي و سنجش شرايط و عوامل اقليمي در فرايندهاي گردشگري با تاكيد بر رضايتمندي گردشگران، در كنار داده هاي اقليمي و شاخص هاي اقليم گردشگري، تدوين شده است تا ارزيابي نتايج اين شاخص ها، به دليل وجود تفاوتهاي طبيعي و انساني بين مقاصد گردشگري و ويژگي هاي خاص گردشگران، تغييراتي را در روند ارزيابي شرايط اقليمي براي گردشگران، اعمال و نتايج جديدي را ارائه نمايد. براي اين منظور، شهر بندرچابهار در كشور ايران به عنوان مطالعه موردي جهت اين ارزيابي، انتخاب شد. بندرچابهار به دليل موقعيت مهم سياسي، اقتصادي و گردشگري و شرايط خاص اقليمي، مورد توجه گردشگران داخلي و بين المللي است. براي نيل به اين هدف، شاخص هاي اقليم آسايش يا اقليم گردشگري TCI، PMV و CIT جهت ارزيابي تركيبي در بازه زماني 30 ساله (1985 2014) انتخاب شدند. نتايج پژوهش نشان دهنده اين مسئله بود كه بر اساس شاخص CIT، كليه ماه ها و مقاطع زماني در يك شبانه روز بندرچابهار، براي گردشگران، مطلوب يا قابل قبول است كه اين مسئله كمي با واقعيت موجود فاصله داشت.در ارزيابي شرايط اقليمي، اين پژوهش، با اعمال تغييراتي جزئي در شاخص CIT و تركيب نتايج شاخص PMV با ميزان رضايتمندي گردشگران از شرايط احساس حرارتي مختلف، به نتايج متفاوتي دست يافت كه نشان از تاثيرگذاري بيشتر داده هاي ميداني در نظرات كارشناسانه بود. با توجه به روحيات متفاوت گردشگران نسبت به ساكنان مقاصد و تمايل آنها به كسب تجربه هاي خاص گردشگري، مطلوبيت اقليم براي گردشگران ممكن است الزاما با نتايج علمي و كارشناسانه سازگاري نداشته باشد