تبيين نقش مولفه هاي هويت بخش در پايداري محله هاي بافت قديم و جديد مناطق 3 و 7 شهر اصفهان

تحقيق حاضر با هدف تبيين مدل ساختاري تاثير هويت شهري در پايداري محله هاي بافت قديم و جديد مناطق 3 و 7 شهر اصفهان صورت پذيرفته است. اين تحقيق بر اساس هدف از نوع كاربردي و بر اساس ماهيت از نوع توصيفي – تحليلي مي باشد. جهت جمع آوري داده هاي مربوط به پايداري و هويت محله هاي موجود در بافت قديم و جديد مناطق 3 و 7 از روش ميداني (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش؛ كليه متخصصين، انديشمندان، صاحب نظران، دانشگاهيان و مسئولان بافت قديم و جديد مناطق سه و هفت شهر اصفهان مي باشند. حجم نمونه نيز 100 نفر در نظر گرفته شده است كه به روش تصادفي ساده نمونه گيري شده است. به جهت مدلسازي روابط بين متغيرها، از مدل معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي (PLS) و با استفاده از نرم افزار Smart PLS استفاده گرديده است. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه بين مولفه هاي مكاني (انساني، طبيعي) هويت و پايداري بافت قديم و جديد محله هاي منتخب مناطق 3 و 7 با ضريب مسير 963/0 و آماره آزمون 311/290 و نيز با سطح خطاي كمتر از 05/0 ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. بر اين اساس مشخص گرديد كه مولفه هاي انساني با ضريب همبستگي 967/0 بيشترين تاثير را در پايداري محلات مناطق 3 و 7 شهر اصفهان دارد.