تحليل كار آفريني در مناطق روستايي با رويكرد اقتصاد مقاومتي با تاكيد بر نقش بسيج سازندگي در ناحيه مركزي گيلان

هدف اين مقاله به بررسي كار آفريني در مناطق روستايي با رويكرد اقتصاد مقاومتي با تاكيد بر نقش بسيج سازندگي در ناحيه مركزي گيلان پرداخته‌است. روش تحقيق توصيفي تحليلي و روش گردآوري اطلاعات به‌صورت اسنادي و ميداني است. جامعه آماري تحقيق كارآفرينان تحت حمايت بسيج در روستاهاي شهرستان‌هاي رشت، انزلي و رودبار مي‌باشند. جامعه نمونه در بخش كوهستاني برطبق جدول مورگان در روستاهاي جلگه‌اي 200 و در روستاهاي كوهستاني 70 كارآفرين مي‌باشند. نتايج بررسي در مناطق جلگه، كارآفريني تفاوت‌هايي را با مناطق كوهستاني دارد؛ بطوريكه تنوع فعاليت‌ها در اين بخش بيشتر است. وجود بازارهايي مانند رشت و منطقه آزاد موجب رواج توليد پوشاك و خياطي توسط روستائيان شده يكي ديگر از فعاليت‌هايي كه در مناطق روستايي بخش جلگه وجود دارد صنايع دستي حصيري بافي مي‌باشد كه مواد اوليه آن نوعي گياه است كه در اين منطقه مي‌رويد. اين فعاليت مورد توجه بسياري از روستائيان بوده و با توجه به آنكه مواد آن در محيط يافت مي‌شود مورد استقبال و داراي سود آوري بوده است. در واقع بسيج با تلاش و كوشش خود در بخش جلگه‌اي شهرستان‌هاي رشت و انزلي 69 درصد و در بخش كوهستاني 72 درصد از كارآفرينان را تحت حمايت قرار داده‌است. باتوجه به نوع فعاليت‌ها در بخش كوهستاني 90 درصد از فعاليت‌ها به كشاورزي و 10 درصد به خدمات و در بخش جلگه‌اي نيز 30 درصد به فعاليت‌هاي كشاورزي، 22/5 درصد به خدمات و 47/5 درصد به صنعت اختصاص يافته است.