نقش سبك زندگي اسلامي در پيشگيري از گرايش به رفتارهاي پرخطر نوجوانان در شهر تهران

زمينه و هدف: زندگي‌هاي اجتماعي، با سبك‌هاي متفاوت زندگي شناخته و تعريف مي‌شوند. در ايران دو رويكرد كلي به سبك زندگي وجود دارد كه عمدتاً از آن‌ها به‌عنوان سبك زندگي غربي يا سبك زندگي اسلامي ياد مي‌شود. آنچه در زمينه سبك زندگي مهم است، پيامدهاي ناشي از اين سبك زندگي است. بر همين اساس هدف پژوهش حاضر بررسي نقش سبك زندگي با تاكيد بر سبك زندگي اسلامي در پيشگيري از گرايش به رفتارهاي پرخطر نوجوانان در شهر تهران مي‌باشد.روش: اين پژوهش با رويكرد كمّي و به شيوه پيمايشي انجام شده است و ضمن به‌كارگيري ادبيات نظري موجود، متغيرهاي اصلي پژوهش شاخص‌سازي شده‌اند. نمونه پژوهش شامل 390 نفر از نوجوانان 15 تا 19 ساله ساكن تهران هستند كه بر اساس فرمول كوكران برآورد شده و روش نمونه‌گيري براي دستيابي به نمونه پژوهشي معرف، نمونه‌گيري سهميه‌اي بوده و داده‌هاي گردآوري شده به كمك نرم‌افزار‌هاي Spss و Amos Graphics تحليل شده‌اند.يافته‌ها و نتايج: يافته‌هاي حاصل از آزمون مدل نشان داد كه سبك زندگي اسلامي با ضريب (0.40) اثر مستقيم و معناداري بر پيشگيري از گرايش به رفتارهاي پرخطر نوجوانان دارد و اين سبك زندگي نوعي كنترل كننده گرايش به رفتارهاي پر خطر است و باعث پيشگيري از بروز اين رفتارها در بين نوجوانان مي‌شود. اما سبك زندگي غربي با توجه به پايين بودن ضريب آن (0.02)، نتوانسته تأثير معناداري بر گرايش به رفتارهاي پر خطر داشته باشد. نتايج ميداني اين پژوهش نشان داد كه از ميان دو نوع سبك زندگي موجود در جامعه ايران، سبك زندگي اسلامي اثر معناداري در پيشگيري از گرايش به رفتارهاي پرخطر دارد. به عبارت ديگر هرچقدر نوجوانان داراي الگوهاي سبك زندگي از نوع اسلامي باشند، احتمال گرايش آن‌ها به رفتارهاي پرخطر كم‌تر است.