نقش مهاجرت در گرايش به جرم و انحراف و ارائه راهكارهاي پيشگيري در مناطق حاشيه نشين شهر كرج

زمينه و هدف: حاشيه‌نشيني عنصر انكارناپذير همة شهرهاي بزرگ و مدرن جهان است؛ هرچند كمّيت و كيفيت آن در جوامع مختلف متغير است، اما در ايران حاشيه‌نشيني در نتيجه افزايش بي‌رويه مهاجرت‌ها، مسائل و آسيب‌هاي اجتماعي بالايي دارد. پيامد گسترش شهرنشيني سريع در ايران، پيدايش شهرهاي بزرگ و ايجاد محله‌‌هاي حاشيه‌نشين با بافت نابسامان و مسكن نابهنجار است كه ساكنان آن معمولاً مهاجران روستايي يا قشرهاي كم‌‌درآمد شهري هستند كه به مشاغل كاذب و حاشيه‌‌اي مي‌پردازند و پيامدهاي نامطلوبي براي نظام اجتماعي دارد.روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌‌هاي توصيفي، از نوع همبستگي است. جامعه آماري نيز شامل همه شهروندان حاشيه‌نشين شهر كرج بوده و حجم نمونه به كمك فرمول كوكران به تعداد 384 نفر برآورد شده است. روش نمونه‌گيري نيز به روش خوشه‌اي تصادفي انجام شده و آزمون فرضيات با روش ‌هاي همبستگي صورت گرفته است.يافته‌‌ها و نتايج: يافته‌هاي حاصل از تجريه و تحليل فرضيات نشان داد كه مولفه‌هاي ميزان سرقت با ضريب همبستگي (0.363=r)، روي‌آوري به مشاغل كاذب با ضريب همبستگي (0.493=r)، ميزان نزاع با ضريب همبستگي (0.505=r)، ميزان فساد اخلاقي با ضريب همبستگي (0.411=r) و ميزان از خودبيگانگي با ضريب همبستگي (0.328=r)، با ميزان مهاجرت رابطه مستقيم و معناداري دارند. در نتيجه، ميزان مهاجرت در مناطق حاشيه‌نشين، ضمن افزايش پديده حاشيه‌نشيني، به افزايش آسيب‌هاي اجتماعي دامن مي‌زند. همچنين تحليل رگرسيون نشان داد كه پديده مهاجرت به‌طور معناداري وابسته به متغيرهاي فوق است.