رابطه ورزش و سلامت اجتماعي با پيشگيري اجتماعي از جرم در زندانيان استان گلستان

زمينه و هدف: امروزه، در پيشگيري از جرم راهكارهاي غيركيفري و پيشگيري وضعي از اهميت خاصي برخوردار است و ورزش مي‌تواند به عنوان راهكاري براي پيشگيري از جرم قلمداد شود. هدف از اين پژوهش، رابطه بين ورزش و سلامت اجتماعي با پيشگيري اجتماعي از جرم در زندانيان استان گلستان است.روش: اين پژوهش از نوع كاربردي است كه با روش توصيفي پيمايشي انجام پذيرفت. جامعه آماري پژوهش را ۵۰۰ نفر از زندانيان ۲۰ تا ۳۵ ساله استان گلستان تشكيل داده‌اند كه حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۲۱۷ نفر با روش تصادفي ساده تعيين شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود كه روايي صوري و محتواي پرسشنامه توسط كارشناسان و متخصصان تائيد گرديد. پايايي پرسشنامه نيز با استفاده از آلفاي كرونباخ (0.83) محاسبه گرديد.يافته‌‌ها و نتايج: يافته‌هاي تحقيق نشان داد وضعيت جسمي رواني و سلامت اجتماعي زندانيان ورزشكار همگاني بسيار بهتر از زندانيان ورزشكار ورزش‌هاي قهرمانيحرفه‌اي است. نتيجه ديگر تحقيق نشان داد هرچه ميزان سلامت جسمي رواني  و سلامت اجتماعي زندانيان ورزشكار بهتر باشد، پيشگيري اجتماعي از وقوع جرم نيز بيشتر صورت خواهد گرفت. همچنين، زندانيان ورزشكار همگاني شرايط بهتري نسبت به ورزشكاران ورزش‌هاي قهرماني حرفه‌اي در پيشگيري اجتماعي از وقوع جرم دارند. بين دسترسي آسان به اماكن ورزشي نيز با پيشگيري اجتماعي از جرم رابطه وجود دارد و هرچه ميزان دسترسي به اماكن ورزشي بيشتر باشد، پيشگيري اجتماعي از وقوع جرم نيز بيشتر خواهد بود. در نتيجه، ورزش نقش مؤثري در برانگيختگي و درمان بيماريهاي جسمي و روحي و كسب سلامت اجتماعي افراد دارد. لذا، يكي از بهترين روش‌ها براي اينكه فرد ناسازگار در جهت سازندگي هدايت شود، وارد كردن فرد در فعاليت‌هاي حركتي و ورزشي است.