بررسي تأثير محلول پاشي عناصر اصلي و ريزمغذي بر صفات مرفوفيزيولوژي و عملكردي سه رقم برنج بومي استان مازندران

مقدمه و هدف: ‏به‌منظور بررسي اثر محلول پاشي عناصر اصلي و ريزمغذي بر صفات مرفوفيزيولوژي و عملكرد دانه گياه برنج با هدف افزايش عملكرد و كاهش مصرف كودهاي شيميايي، آزمايشي در سالهاي زراعي 95-1394 و 96-1395 در مزارع تحقيقاتي شهرستان نوشهر (مازندران) اجرا شد. مواد و روش‌ها: ‏آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل چهار سطح كودي شاهد، پرمصرف (ازت، فسفر، پتاس)، كم‌مصرف (آهن، منگنز، روي، اوره) و پرمصرف + كم‌مصرف (ازت، فسفر، پتاس، منيزيم، منگنز، آهن، مس) به‌صورت محلول‌پاشي در مراحل پنجه‌دهي، ساقه‌دهي و آبستني) و ارقام برنج (فجر، امرالهي و هاشمي) مي باشد. صفات مورد اندازه‌گيري شامل طول و عرض برگ پرچم، سطح برگ پرچم، كلروفيل برگ پرچم، تعداد پنجه در بوته، تعداد خوشه در بوته، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيكي، شاخص برداشت، كربوهيدرات محلول و پروتئين دانه بودند. يافته‌ها:‏ نتايج تجزيه واريانس داده ها نشان داد كه تيمارهاي آزمايشي داراي اثر معني‌داري بر تمامي صفات بودند. بعلاوه محلول پاشي كودها در سطوح مختلف نسبت به شاهد تأثير معني‌داري داشت. بيشترين عملكرد دانه (567/7 گرم در مترمربع)، عملكرد بيولوژيكي (1400 گرم در مترمربع)، كربوهيدرات (44/48 ميلي‌گرم بر گرم وزن خشك) و پروتئين دانه (11/40 درصد) در رقم فجر و تيمار كودي پرمصرف + كم‌مصرف به‌دست آمد. نتيجه‌گيري: نتايج اين آزمايش نشان داد كه روش محلول‌پاشي عناصر غذايي، علاوه بر كاهش تلفات كودها، به علت جذب سريع برگي باعث بهبود صفات گياهي مي‌شود.