بررسي صفات مورفوفيزيولوژي و پاسخ ارقام سويا به تيمار محلول پاشي برگ با هورمون هاي متيل جاسمونات و اسيد ساليسيليك

مقدمه و هدف: گياه سويا با نام علمي Glycine max از تيره Leguminous يكي از حبوباتي است كه غذاي ميليون ها نفر را تامين مي كند و نقش عمده اي در تهيه مواد شيميايي دارد. خانواده Fabaceae شامل حبوباتي است كه بعد از خانواده پواسه دومين خانواده زراعي مهم هستند. سويا يك محصول گرما دوست است كه حاوي پروتئين هاي كليدي است كه از سلامت انسان حمايت مي كند. مواد و روش ها: در اين پژوهش به منظور بررسي واكنش دو رقم سويا نسبت به دو هورمون اسيد ساليسيليك و متيل جاسمونات در مراحل مختلف رشد و اثر اين هورمون ها بر عملكرد و اجزاي عملكرد، آزمايشي بصورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملا تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه تحصيلات تكميلي كرمان در سال 1399 اجراشد. تيمارهاي آزمايش شامل محلول پاشي هورمون ها و تركيبي از دو هورمون بودند و گلدان هاي شاهد با آب مقطر تيمار شدند. در طول دوره رشد نيز كود دهي با كود كامل هوگلند انجام شد و پس از طي دوره رشد مناسب، نمونه ها در زمان رسيدگي فيزيولوژيك برداشت شدند. از نرم افزارهاي Minitab  براي آناليز داده ها و از برنامه Excel جهت رسم نمودار ها استفاده شد. يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه به دليل كاربرد اين دو هورمون در صفات مورد مطالعه، تفاوت معني داري مشاهده شد. در گياهان شاهدي كه هيچ هورموني دريافت نكرده بودند، اين ويژگي‌هاي مورفولوژيكي حداقل بود. نتايج نشان داد صفات تعداد گره ها در ريشه، وزن غلاف ها در بوته، مساحت برگ و شاخص برداشت تحت تاثير متقابل رقم و هورمون تفاوت معني داري داشتند. نتيجه گيري:  نتايج حاصل از مقايسه ميانگين ها نشان داد كه كاربرد همزمان دو هورمون اسيد ساليسيليك و متيل جاسمونات باعث افزايش رشد و عملكرد ارقام مورد بررسي شد. دربين صفات مورفولوژيك (ارتفاع اندام هوايي، طول ريشه، تعداد ريشه جانبي، وزن تر و خشك اندام هوايي و ريشه و وزن غلاف) در شرايط تيمار با هورمون براي رقم ويليامز افزايش بيشتري نسبت به رقم L17 را نشان دادند. نتايج اين مطالعه مي تواند در تحقيقات جهت استفاده كاربردي از اين گونه تركيبات و بالا بردن عملكرد و اجزاي عملكرد مورد استفاده قرار گيرد.